Ziller kimin için çalıyor

Çocukluğumuzda teknolojinin bu kadar yaygın olmadığı dönemleri anımsıyorum. İlkelliğin mutluluğunu kendi aramızda bulduğumuz icatlarla süslerdik. En sevdiğimiz oyundu, kapı zillerini çalıp kaçmak. Hem eğlenceli hem heyecan vericiydi. Boyumuzun yetiştiği zil, bizim başarı ve zafer noktamızdı.
Dünya bizimdi. Her şey bize hizmet için var olmuştu. Sesimizi istediğimiz kadar yükseltebilirdik. Çocuk cesareti dünyanın en güzel duygusuydu. Engellerin ve yasakların olmadığı bir masumiyetti.
Büyüdük ve boyumuz daha çok uzadı ve birçok şeyin farkına vardıkça acıyı, kaybetmeyi, sevgisizliğin kişileri ne hale getirebileceğini gördük ve o ziller gittikçe uzaklaştı. Uzaklaştıkça sesler yükseldi.
Yükseldikçe kaoslar büyüdü ve yaşam daha gürültülü oldu.

GÜÇLÜ OLMA ARZUSU

Evrenin insana oynadığı bir ali cengiz oyunuydu, tepelere uzanmak kimsenin ulaşamayacağı noktalara sahip olmak. Her şey bizim olsa ne olurdu ki... Sonuçta ölümlüyüz işte. Öteki dünyadan bu dünyada sahip olduklarımızı izleyecek halimiz de yok. Bu ilizyonluğun altındaki kocaman bir aldanış faturasını mezarlıkların kestiğini anladığımız zaman zaten bu yaşamda olmayacağız.
Güçlü olmayı seviyoruz. Bizi, bize kabul ettiren ve kendimizi onaylamamızı sağlayan tek duygu. Eziklik ve zayıflığın hiçliği çağrıştırmasından korkuyoruz. "Güçlü olmak "en çok arzuladığımız ve hissetmek istediğimiz bir his. Neyi ne kadar isterseniz isteyin sonunda her şey bu duyguya dayanıyor.
İnandığımız ve başarmak istediğimiz şeyler başkalarına mantıklı gelmek zorunda değildir. Emin olun bugüne kadar dünyayı değiştirebilmiş insanların çoğu da bu desteği görememiştir. Bu yüzden konu ne olursa olsun, inanması gereken tek kişi sizsinizdir.

HAYAT YAŞAMAYA DEĞER

İşte bir öneri daha; Belli başlı bir takım insanlar yanınızda olmazsa hayatınızı sağlıklı bir şekilde idare edemeyeceğinizi mi düşünüyorsunuz? O halde hayatınızın tüm gücünü elinizde tutmuyorsunuz ve kendi mutluluğunuzu başkalarının üzerine dayandırıyorsunuz sevgili dostlar. Hiç kimse her zaman yanınızda olmayacak, bu yüzden kabullenmek gerekiyor.
Kendinizden, eşinizden, işinizden ve çevrenizde gelişen olaylardan sürekli olarak şikayet etmek olaylara çözüm sağlamayacağı gibi, sizi istenmeyen karamsarlıklara ve olumsuz düşüncelere sürükleyebilir. Sürekli olarak yakındığınız konular aynı zamanda sorunlar karşısında kendi tutumunuzu kontrol edemediğinizin de bir göstergesi olabilir.
Bunun için şikayet ettiğiniz sorunları ele alarak enerjinizi bunlardan şikayet etmeye değil, bunlarla başa çıkmaya veya yaşadığınız sorunları nasıl çözüme kavuşturabileceğiniz üzerinde yoğunlaşmaya ayırmalısınız.
Kendinize güvenin. Hayır demeyi bilin.
Değişimlerden korkmayın. Uyku düzeninizi bozmayın. Affedip unutun. Sadece olumlu şeyleri hayatınızda tutun. Sevginizi göstermekten korkmayın.
Çocukluğumuzun içsel sevinçlerinden kopmayalım. Hayat ne olursa olsun, önemli ve yaşamaya değer. Çevremizi sürekli denetlemekten vazgeçelim. Takıntılar insanı yoruyor. Ne kendimizden ne de karşımızdaki kişiden mükemmel olmayı bekleyelim. Yaşamı olduğu gibi kabullenelim.
Yüksek egoların çarpıştığı konulardan uzak duralım. Hayat bir çan eğrisidir. Her yükseliş bir düşüşe gebedir. Aradaki zamanı iyi kullanalım. Öfke ve serzenişler içimizdeki orkestranın nüansını bozarlar. Yüreğimizdeki müzik hiç susmasın. Ziller hepimiz için çalıyor. Hep bir ağızdan hayatın şarkısını söyleyelim. Şu kısacık yaşamdan çok şey mi istiyoruz ?
Bugün canını yakan, yarın seni güçlü yapacaktır.
(anonim)