"Bayram" kelimesinin yüreğe sığmayan bir özelliği vardır. İçinizi kıpır kıpır eder. Hangi kelime bu duyguyu başka dilde anlatır. Kalbin tik taklarını içimizdeki coşkuyu nasıl ifade ederiz bilemiyorum. Yumruk kadar yüreğimize sığmayan hezeyanları doğumumuzdan bu yana hangi ses dalgalarına sığdırabiliriz. Her halde fizik ve matematik de iflas ederdi. Aşk kadar alevli bir duygu, sevgi kadar temiz.
Bayram ulvi bir enerjiyi barındırır. Ne zaman güzel bir şey anlatmaya çalışsak; içsel duygularımızı "bayram' kelimesiyle eşleştiririz...
Klasik eski bayramlardan bahsetmek istemiyorum. Her devrin bayramı güzeldir.
Yaşadığımız yıllardan geriye sayarak çıktığımız yolda; dünümüzün bayramlarının sayısını bulmaya çalışırken görüyoruz ki, ortak bir paydanın tümünde sevgi ve sevinç dileklerimiz varmış. Hele dini duyguları barındıran, birlik ve beraberliğimizi perçinleyen geçmişimizi, günümüze bağlayan bu özel günleri sevmemek mümkün mü?
Bizim en güzel geleneklerimizden biridir.
Bayram sabahları büyüklerin elleri öpmeye gidilir, küçükler sevindirilir. Mutluluk, karşınızdaki kişiyi mutlu etmekle çoğaldığını artık hepimiz biliyoruz. Başımızın tacı büyüklerimizle bütünleşmek için bundan daha güzel fırsat olur mu? Her şey bir yana evlat, anne ve baba kucaklaşmasını hiçbir güzellik gölgeleyemez.
KOŞULSUZ BİR SEVGİ
Unutamadığımız ve asla unutmayacağımız çocukluğumuzun başköşesinde yer alan sevinçlerimdir bayramlar. O günlerimizi hiçbir şeye değişmeyiz. Geçmişe yüklediğimiz bunca anının içinde cımbızla çekip saatlerce konuştuğumuz günlerdir.
Her toplumun kendi örf ve adetlerine göre kutlanan bu günlere gerçek anlamda ihtiyacımız var. Koşulsuz bir sevgi demeti.
Aynı frekansta bir olma hali. Dünyanın neresinde olursanız olun her milletin kendi örf ve adetlerine göre kutladıkları milli ve dini bayramları vardır. Hayatın acı gerçekleri karşısında sığınacak özel günlerimizdir bayramlar. Şimdiki gençlere sitem etmek istemesem de; dokundurmadan geçemiyorum.
İnsanın geçmişi yoksa geleceği olamaz diyenlerdenim. Tarihin tozlu sayfalarının hep bize hatırlattığı değerleri görmezlikten edemeyiz. Bizi biz yapan atalarımıza çok şey borçluyuz. Ülkeler geçmişleri sayesinde ayakta kalırlar.
ÇOK ÖZLEDİK
Peki, bu değerlerimizi niye eskisi kadar önemsemiyoruz. Çok özledik bayram öncesi temizliklerimizi. Çok özledik bir hafta öncesi alınan bayramlıklarımızı. Çok özledik bize bayram harçlığı veren nur yüzlü dedelerinizi, ninelerimizi. Çok özledik bayram şekerlerimizi, tepsi tepsi baklavalarımızı.
Çok özledik küs olduğumuz kişilerle sahiden barışmalarımızı. Çok özledik, eski komşularımızı, bakkal amcalarımızı, manavlarımızı.
Çok özledik Hayriye teyzelerimizi, Hüseyin amcalarımızı. Çok özledik kapımızı el öpmeye gelen mahallemizin çocuklarını...
Daha birçok şeyi özledik.
NE ÇABUK VAZGEÇTİK
Peki, şimdilerde bayramlar nasıl kutlanıyor?
Eğer mevsim yaz ise; bir ay önceden sahil kasabalarıyla ilgili tatil planları yapılıyor hemen konaklama yerleri ayrılıyor bavullar yapılıyor ve ortalama on güne sığan programlarda bir moda resitali başlıyor. Bayrama uzak duygular, tatil duygularıyla hızlıca yer değiştirirken gidilen yerlerde konu yine eski bayramlar oluyor.
Peki, bu kadar özlem duyduğumuz günleri yaşama geçirmek bu kadar mı zor. Değişen hayat şartlarına ayak uydurmak uğruna bunca değerlerimizden ne çabuk vazgeçtik.
Biz nerde kaybolduk, yolumuzu şaşırdık?
Teknolojinin bize verdiği hasarı, tamir etme şansımızda artık yok gibi. Her şeye rağmen Yüreğimizdeki sevgi hiç eksilmesin. Her günümüz bayram tadında olsun.
Gönül almayı bilmeyene ömür emanet edilmez. (anonim)