Dünya’nın arka bahçesi

Her canlı doğar büyür ve ölür prensibinin dışına çıkamadığımız kurallarımız arasında bir cenk içindeyiz. Kocaman dünya dediğimiz aslında dar alan paslaşmasıdır. Sınırlı sorumlu yaşadığımız alanlara kendimizi sığdırmaya çalışıyoruz. Her hamle bir ses ve enerji dalgası yayarak karşı tarafa harekete geçiriyor. Hepimizin, kendimizi haklı görmek gibi doğuştan gelen bir egomuz var. Yaradılışımız böyle... Kendimize onay vermekle, duygularımızın ve düşüncelerimizin gizli kalmış yaralarını sarıyoruz.
İnsanoğlu, geçmiş kodlamaları ile yaşadığı için; ne yaparsa boş... Algılar farklı, hisler farklı. Bildiğimizi zannettiğimiz birçok şeyi, bir başkasının bilmediğini zannedebiliriz.
Fakat, onların bildikleri konularda da bizim bilmedikleriniz saklıdır.
Biyolojik ve ruhsal bedenimizi koyacak yer bulamadık gitti.
Geçmiş bağlarımız yüzyıllar ötesinden geliyor. Her ülkenin kendi çıkarlarını koruma politikasının içinde soyunu sopunu koruma içgüdüsünün dışında aklın ve gücün hüküm sürdüğü gizli orman kanunlarının geçerliliği hala yürürlükte.
Bu dünyanın her çeşit insana ve hizmete ihtiyacı var. Herkesin yaşadığı bir coğrafi bölgenin iyi ve kötü yönleri mevcut.
ACIMASIZ VE ZOR
Geçmişe bir dönelim. İnsanlar başlarda çok az nüfusa sahipti. Doğa acımasız ve zordu. Hayatta kalabilmek tesadüflere bağlıydı. Dünya insanı çok çaba sarf etti, yol kat etti ve medeniyet dediğimiz bugünlere geldi. Doğal afetler iklim zorlukları yaşam güçlükleri derken gelinen nokta takdire şayan olmasına rağmen, yeni dünyayı paylaşamaz hale geldik. Yoldan geçene sorsanız hayatta aldığından fazlasını vermiştir. Herkes hayattan alacaklıdır.
Herkes alacaklıysa borçlu kim? Hayat herkese acımasızsa; bu özelliği nereden geliyor? Yaşamı bu hale getiren insanlar mı acımasız? Ülkeler, yasalar, devletler, gelenek ve görenekler hala "kurt kanunu" dediğimiz bir çerçevede hüküm sürüyor.
ŞİMDİKİ ZAMAN FARKLI
Çocukluğumun değerli insanlarının kulağa küpe sözlerini say say bitiremiyoruz.
Lise yıllarında tarih dersinden birçoğumuz sıkılır, geçmişin masallarından bize ne derdik çocuk aklımızla. Zamanlar farklı olsa da, geçmiş hikayelerimizin iz düşümü sayesinde yolumuzu aydınlatıyoruz.
Yeni dünyanın kendine ait kuralları var.
Hayatı zor yapan da budur. Modern çağlara kadar emin olun hayat acımasız olarak nitelendirilmiyordu. Çünkü eski zamanların koşullarına göre hayatın ve yaşam şartlarının istekler hep belliydi.
Konforları basitti. Düşünceyi karamsarlaştıran bir şey yoktu. Rekabet bu kadar değildi. "Hayatın kolayı" bilinmediği için zor nitelendirilmesi yapılmıyordu. Ancak şimdiki zaman, çok farklı. Her ülke kendi sınırları içinde en iyi şekilde yaşamak istiyor. O yetmiyor başka ülkelerin yaşam koşullarını kendisiyle kıyaslıyor ve kendilerinde olmayan ve ihtiyacı olan her şeye göz dikiyor. Kanunlar devletler arası görüşmeler, karşılıklı el sıkışmalar hepsi show. Tek olay kendilerinde olmayan ne varsa sahip olma duygusuyla üç maymunu oynarken, aba altından birbirlerine sopa gösterme politikası güdülüyor.
Ülke yönetmek kolay değil elbet. Bir ülkenin tüm geleceğini yaşadığın anın koşularında belirliyorsun. Yine bir atasözü ile olayı en basit şekilde anlatmak gerekiyorsa, "Ak akçe kara gün içindir." Yaşadığımız her toprak gelecek neslin teminatıdır. Bu fani dünyaya, kimsenin kazık çakmayacağı bir gerçek. Önemli olan; geride güzel şeyler bırakmaktır.
Tarih yeni olaylara hazırlanırken hepimiz gelecekteki canlılara yaşama hakkı sunulan bir politika ile ilerlememiz gerekiyor.
Unutmayalım ülkelerin arka bahçeler temiz değilse ön bahçelerinin vitrinlerinin parlak olmasının önemi yoktur. ER GEÇ DEFOLAR ORTAYA ÇIKAR.

Geçmişi değiştiremezsiniz; ancak gelecek henüz avcunuzun içindedir."
Hugh White