Katma değer son yıllara damgasını vurmuş bir çeşit ölçüm değeri gibi düşünülebilir. Ekonominin önemli bir göstergesi olan bu değerin nasıl bir mekanizma ile hayatımıza yerleştiğini bir araştıralım bakalım. Katma değer hammadde ile nihai ürün farkıdır. Üreticinin alıp işlediği hammadde ile son ürün satış farkına katma değer denmektedir. Üreticiden tüketiciye kadar geçen süreçte işlenme, üretim ve arasında oluşan farktır.
Katma değerin faydaları, ekonomik büyüme sağlamaktır.
Her şey buraya kadar normal görülebilir.
Ticaret ekonomiyi ayakta tutan zeka potansiyeli sayesinde işlevlerini sürdürür. "Al gülüm ver gülüm" sisteminin altındaki köklerin ilkel duygulara kadar inen ilişki karmaşası vardır. Sana bir şeyler üretiyorum ve sunuyorum ve aradaki fark benim sana verdiğim değer.
PEKİ İLİŞKİLERDEKİ DEĞER?
Önce kendimiz bir soru soralım. Değerli olduğumuzun ne kadar farkındayız? Gelişmiş insan topluluklarının birbirlerine onayı gerekli mi? Birileri sizi sevecek ve kabul edecek diye kişiliğinizden ödün vermek zorunda mısınız?
Duygularımızı pazara çıkararak bir çeşit ticaret haline getirmiyor muyuz ? Kapitalist düzenin içinde her şeyi tükettik. Üst akılların bize kodladığı en büyük kötülük. İnsanı insandan uzaklaştırmak. Bir yüreği bir başkasının yüreğindeki sevgi sarıp sarmalar aslında. Madeni aletlerin soğuk şıkırdıları hiçbir zaman bizi anlayamaz. Teknoloji dediğimiz olay, bizi dünyanın her tarafında yaklaştırdıkça en yakınlarımızı uzaklaştırdığını biliyor ve bu duygunun esaretinden kurtulamıyoruz. Sevgiye, insanlığa, arkadaşlığa, dostluğa giden tüm kapılar teknolojinin demir parmaklıkları arasında bizi bizden ayırıyor. Tülin "İlle de aşk" diyen duygularına karşılık bulma uğruna sevdiği adam için yapmadığı fedakarlık kalmamıştı. Serap kayın validesinin gözüne girmek için kendince çabalarının takdir görmediğini anlatırken acaba hatanın kimde olduğunu düşünmüyor olabilir mi? Aynı şekilde tüm aile içi konuların kökeninde herkes diğerinden daha çok değer görme ve sevilme duygusu ile hareket etme duygusunun zararlarını nasıl bilebilir ki? Çok sevilme duygusunu niye karşısındaki kişiyi ipotekleştirerek özgürlüğünü satın alma duygusuna kadar getirmek istiyordu. Tüm bunları düşünecek olursak altında bir sürü cevapsız soruların beklediğini görürüz. Değer görme isteğimizin pazarlık haline getirmemizde neden ne olabilir diye konuya girmeden önce derin bir psikolojik bir yolculuğa çıkmak gerekir diye düşünenlerdenim.
KENDİMİZİ SEVMİYORUZ
İnsanın üreticiliği azaldıkça bilinçaltında kendine yoğun öfkeler duymaya başlar.
Kendine öfkenin en açık belirtisi ise intikamcı ve suçlayıcı tutumdur. Bu durumda intikam ve suçlama artık kişinin yaşam amacı haline gelir. Böylece kişi bağımlılıklarına giderek daha fazla saplanır ve yalanlara sımsıkı sarılarak kendini değersizleştirir.
(Gruen) Bu konuda yorum yapan birçok sosyologlar aynı temel ögede birleşirler.
Yaşamı olduğu gibi kabul etmeyi bilmiyoruz.
Dünyanın sanal zevkleri bize daha cazip geliyor. Hayatı kendi zevklerimizin doyum noktasında yaşamaya çalışırken çevremizin isteklerine saygı göstermiyoruz.
Bunu herkes yapmaya çalışırken, toplumsal değersizlikler ortaya çıkıyor. Egoların çarpıştığı yerde sevgi ve saygı kalmıyor.
Yaşam bir deneme yanılma teorisidir.
Bilmediğimiz her şeyi cazip kılan doneler denedikten sonra değersizleşebiliyor.
Hayatın her şeyine sahip olmamız mümkün değil. Nerde durmamız gerektiğini bilelim.
Yaşamın gizemini çözmemiz mümkün değil. Kendimizi mutlu etmenin yolu başkalarının bize değer vermesinden çok kendi farkındalığımız olduğunu unutmayalım.
Her şey sevgiyle başlar ve sonuçlanır.
Çok değer çok pişmanlıktır. / ANONİM