Gazze'de masum çocukların ve kadınların gaddarca öldürülmesi karşısında bir Hanımefendinin sesi yükseldi. İlk günlerde birkaç panelde konuşması oldu. İrticalen yaptığı etkili konuşmalarda adeta insanımızı sarstı, silkeledi, kendine gelmesine yol açtı. Güzel bir Türkçe ve iyi bir ses tonuyla, bu mazlum halka reva görülen zulmü haykırarak dile getirdi. Yüz çizgilerinde ve simasında Filistinli çocuk ve kadınların çektiği acıların izleri görülen bu hanımefendinin adı Ayçin Kantoğlu'dur. 50 yaşında aydın bir Türk kadınıdır. Eski İtalyan ve Latin edebiyatına vakıftır, Dante'nin İlahi Komedya'sını akıcı bir Türkçe ile dilimize çevirmiştir.
İşte bu idealist ve cesur hanım, Gazze'ye insani yardım ulaştırmak ve ablukayı kırmak üzere yola çıkan Küresel Sumud Filosu'na katıldı. İki senedir çağrılan her yere gidip konuşan Ayçin Hanım bu zor ve tehlikeli yolculuğa gözünü kırpmadan dahil oldu. Kısa bir süre önce babasını kaybetmesine rağmen, acısını içine gömerek Türkiye'den giden kafile içinde yer aldı. Kendisine "Gazanız mübarek olsun!" diyoruz.
Ayçin Hanım'ın filoda çekilen videolara yansımış kısa kısa konuşmaları var. Bunlardan birkaç cümle kaydettim şöyle diyor: Bu filoya katılabilmek için 500 bin kişi başvurdu. Burada olmak çok heyecan verici, çok anlamlı, çok hüzünlü. Burada insanlık ölmemiş dedirtecek kimseler var. Dualarınız eksik etmeyin lütfen.
Ve devam eder:
Bir takım tehditler de oluyor, elbette Siyonistler de boş durmuyor, bu yola çıkmış olan insanları vaz geçirmek için onlar da hamlelerini yapıyorlar. Ama kimsenin geri dönmeye niyeti yok. Gazze'de aç biilaç bekleyen insanlara gıda yardımını ve tıbbi yardımları ulaştırma niyetinden kimsenin caymaya hevesi yok. Şiddet içermeyen, sadece insani yardım odaklı bir filodayız. Ablukayı deleceğiz, yardımları ulaştıracağız. Umuyorum bu günler sona erecek, kendi vatanlarında özgürce yaşayabilecekler. Siyonistlerin yargılanacakları ümitle bekliyorum.
GALİP OLAN ALLAH'TIR
Benim yaşamam Gazzelilerden daha kıymetli değildir, onlardan daha kıymetli değildir benim evladımın yaşaması. Bir soykırımı kabullenmek mecburiyetinde değiliz. Orada çaresizce bekleyen insanlara yardım malzemesi götürüyoruz. Bu ablukayı kıracağız, biz varız, geliyoruz. Eğer biz başaramazsak, bizi alıkoyarlarsa, bizi hapsederlerse; peşimizden bizim de hesabımızı onlara soracak olan başkaları gelecektir. Dolayısıyla biz mi ona gidiyoruz, o mu bize geliyor, bazen karıştırıyorum. Yelkenlere dolacak rüzgarı karada kalanlar üflemeli! Bu savaşı Siyonizm kazanmayacak. Allah'ı hiç kimse yenemeyecek.
SÖZÜN BİTTİĞİ YER
Ayçin Kantoğlu önceden de şöyle haykırıyordu: Yanı başımızda bir soykırım tüm hızıyla devam ediyor. Bizler konuşuyoruz, konuşuyoruz. Artık söyleneceklerin de sonuna geldik. Olanı durdurmak mümkün olmuyor. Biz burada konuşurken çocuklar ölmeye devam ediyor. Bu durum her türlü tahammülü aşmış bir haldir. Hiçbirimiz bunun vebalinden kendimizi kurtaramayacağız. Burada birçok mazeret söylemek mümkün. Hala toplumumuzun belirli bir kesiminde Gazze ile bir ünsiyet kurulamıyor. Üzerimizde bunun getirdiği keder de var.
O şimdi sadece konuşmuyor, bir aktivist olarak bilfiil cihat meydanına koşmuş durumda.
