Geçen hafta beyaz örtüyle kaplanan Ödemiş-Bozdağ'ı bu sayfada okudunuz.
Kış turizminde İzmir'in amiral gemisi olma potansiyeline hayli sahip. Tek eksiği yatırım, tanıtım.
Bu hafta rotayı İzmir'e, kentin merkezine çevirdik. İnciraltı Kent Merkezi'ne. Lagünüyle belki de hiçbir şehirin sahip olamayacağı bir doğa güzelliği. Gerçekten nefes alabileceğiniz, adım attığınız anda endorfin yükleyen bir yer.
Ama bu yer öyle kolay oluşmadı.
Birinci Dünya Savaşı'nda İtilaf Devletleri filosunun Sancakburnu Kalesi bombardımanı sırasında üç askerin şehit düştüğü bu yer, aslında bir bütünün parçası. Geçmişte bataklıktı, 1880'de kurutuldu. İncir ağaçlarının çokluğuyla İnciraltı adını aldı. 1960'lı yıllarda plajı ve deniziyle biliniyordu. Hatta balık hali de burada kuruluyordu.
40 BIN AGAÇ 50 BIN ÇALI
1999'a kadar ise moloz döküm alanıydı. Dolayısıyla o güzelliğinden eser kalmadı. İzmir Büyükşehir Belediyesi 2004 yılında burada hummalı bir çalışma başlattı. 2006'ya gelindiğinde bölgenin çehresi günümüzdeki halini aldı. 2 milyon metrekarelik alanının 622 bin metrekaresine 50 çeşitten oluşan 40 bin ağaç, 40 çeşitten oluşan 50 bin çalı grubu bitki dikildi.
Oturma yerleri doğal taş, kaya ve tahtalarla düzenlendi. Sulak alan, koruma altına alındı. Deniz kenarına kadar ağaçlandırılan alanın, 1960'lara kadar devam eden ve kirlenmeyle yok olan plajın yeniden canlandırılması için kıyıları ıslah edildi yapıldı. Yani yapıldıkça yapıldı.
Evet şu an bazı sorunları var.
Örneğin karavanlar. Karavan yaşam tarzı, karavan turizmi kesinlikle sorun değil. Hatta desteklenmeli. Ama 2 bin araçlık otopark günümüzde yetmiyor.
Örneğin bu bir sorun. Araçlar kaldırımlara çıkıyor. Geçici olarak kullanılan ilçe terminali bu sıkışıklığın nedenlerinden biri.
Diğer sorun, sürücü adayları tehlikesi.
Bir çok baba ve anne, çocuklarına burada sürüş eğitimi veriyor.
Burası trafiğe kapalı bir alan değil.
Şu ana kadar bir kaza olmaması, şans. Bir başka sorun tuvalet. Berbat durumdalar. Engelli Merkezi yakınında yenilenen var ama diğerleri ilkel ve hijyenden çok uzakta. Bu kısım belediyenin yapacağı işler. Birileri görüp söyledikçe de düzeltilecek işler.
Dünya meselesi değil yani.
Ama asıl sorun çok büyük bir tehlike. Bizim utanmamız gereken bir durum. Yani İzmirliler olarak hepimizin.
O güzelim sahilinde iki adım atın ne demek istediğimi anlarsınız. Her metrekaresinde değil, her santimetrekaresinde bu doğa güzelliğini nasıl katlettiğimizin belgelerini bulacaksınız.
Her yer ama her yer çer çöp. Sahildeki çalıların, ağaçların kök kısımlarından tutun denize kadar her yer göz alabildiğine plastik atıklarla dolu. Pet kapakları gani gani.
20 TON MIDYE
Burada zaman zaman karayel akıntısı olur. Kara midyelerini deniz kumsala iter. 10 ton, 20 ton midye karaya vurur. Beyaz midyeler de aynı şekilde. Sahil bu nedenle belki de tüm kıyılardan farklı bir güzelliğe sahip.
Ama plastikten görebilirseniz.
Bunu bir başkası yapmıyor. Biz yapıyoruz. Bizim çöpümüz. Biz atıyoruz, biz kirletiyoruz. Doğayı biz mahvediyoruz. Ankaralı, İstanbullu gelip atmıyor bu çöpleri. Biz, İzmirliler atıyoruz. Nefes aldığımız yeri, nefes alınamaz hale getirmek için uğraşıyoruz. Dünyada bunun örneği olduğunu sanmıyorum.
Hiçbir kentte, böylesine güzel bir yeri kirletecek kentli yoktur. Peki biz neden bunu yapıyoruz?
Bu soruya yanıt vermek istemiyorum.
Ama şunu da itiraf etmem lazım. İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Tunç Soyer, göreve ilk başladığında ilk icraatlarından biri "temizlik" idi. Bana itici gelmişti. Zaten belediyenin görevi olan bir konunun icraat meselesi haline getirilmesini garip bulmuştum. Eleştirmiştim. Yanılmışım.
Haftanın alkışı çevresini temiz tutana.