Bayramlar önemlidir, bayramlarda da kaynaşmalı, kardeşçe sevgiyi paylaşmalı hep birlikte...İnsan yaşamalı, hissetmeli, düşünmeli kelebeğin renk cümbüşünde, gülün kokusunda, bulutun hafifliğinde... İnadına her adımda, her nefeste yenilip derinleşen varoluşlarla dolu dolu yaşamalı hayatı...
Usta Nazım'ın dediği gibi "yani bütün işimiz gücümüz yaşamak" olmalı...
Bugünün hakkını verebilmek kişinin farkındalığının yükseldiği "ebediyetin zamana dokunduğu" anlardır. Anı yaşamayı bilmek büyük meziyettir. Yavaşlamak, beklemek ve sabır, hayatımızdaki ayrıntıları daha iyi fark etmemizi sağlar.
Burada ve şimdidesiniz, ebedi şimdide.
HAKİKATE ULAŞMA MÜCADELESİ
Kalbimizin dokunuşlarıyla, simyacı gibi, yaşanan anı bir mucizeye dönüştürmeli, onu doya doya yudumlamalısınız. Yaşamak kolayına zaman geçirmek değildir.
Mücadele ederek, acı çekerek hakikate ulaşırız. İyi yaşamak gerekir, iyiliğin peşinde koşmak gerekir, ruhlarımızın iyiliği için özen göstermek gerekir. İyiler dünyanın gizli soylularıdır.
Ancak ruhunu kaybetmemişler hayal edebilir. Ancak hayal edenler hüzünlenebilir.
Anlamak ve hissetmek bizi insan kılar.Her zaman bulunduğumuz durumun gelip geçici olabileceğini aklımızdan çıkarmayalım.
Bizim Anadolu'nun, kadim kültürümüzün 'BU DA GEÇER YA HÛ' deyişini sık sık söyleyebilelim, kalpten kalbe giden yolu kısaltalım.
Zor zamanlarda yakınlığın, dostluğun, samimiyetin gücüne inanalım. merhameti, sempati ve acıma duygularını, hüznü hatırlayalım.
RUHUN ÖZGÜRLÜĞÜ SAMİMİYETTE
Tasavvuf kültürünün sevgi ve hoşgörüsü içerisinde hayatın anlamını bulmak, dünyanın güzelliğini fark edebilmekteki hünerimize bağlıdır biraz. O'nun olduğunu, O'nun yaratıcılığını, O'na teslim olmayı öğrenirsek, içimizdeki kutsallığı idrak edebilirsek, kutsal olduğumuzu anlarsak hayatımız anlam kazanır.Her an gidecekmiş gibi, her şey her an bitebilirmiş gibi yaşamak mümkündür.
Ölümle yüzleşebilenler hayatlarına derinlik ve anlam katabilen insanlardır.
Ölümü kabul etmekle insan, "yaşama ödevi"ni de hatırlamış olur. Sözün özü, Nefes almak bayramdır mesela; günün birinde soluksuz kalınca anlar insan...
Görmenin nasıl bir bayram olduğunu karanlık öğretir; sevmeninkini yalnızlık...
Bayramdır, elden ayaktan düşmemek, zihinden önce bedeni kaybetmemek, kurda kuşa yem olmayıp "Çok şükür bugünü de gördük" diyebilmek...
Sevdiklerinle geçen her gün bayramdır.
Küsken barışmak, ayrıyken kavuşmak, suskunken konuşmak bayramdır.
Her günüz bayram güzelliğinde olsun...