Sevgili yazar dostum Selda Terek Bilecen aracılığıyla tanıdığım güzel bir insan Nurdan Avşar... Aslen Eskişehirli bir işkadını olan Avşar, romantik komedi filmlerindeki hikayeler benzeri bir şekilde tanıştığı eşi vasıtasıyla Tokatlı oluyor. İlk etapta hem iş, hem de sosyal çevre adına adaptasyon güçlüğü yaşasa da Nurdan hanım, iş kadını zihniyetiyle hemen krizi fırsata çeviriyor. Bir kitap okuma grubu kuruyor. Bu grup şimdilerde 60 kişi civarında ve üyelerin hemen hepsi aktif durumda... Nurdan Avşar'ın Tokat Oku-Yorum grubu, bugün her siyasi görüşten, her yaşam biçiminden, her inanış grubundan kadının, farklılıklarını değil, benzerliklerini ön planda tutarak birleştiği ve zenginleştiği bir platforma dönüşüyor. Yazar Osman Balcıgil'in deyimiyle 'Bir Sivil Toplum kuruluşu' görünümündeler. (Her ne kadar siyaset yapmıyor olsalar da bir bilinçlendirme hareketi onlar.)
İNSANİ PIRILTI
İşte bu gruptan bir davet alarak Tokat'ın yolunu tuttum. İzmir'den Tokat'a karayolu ile ulaşmak ölüm. Mesafe çok.
Havayolu ile İstanbul aktarmalı Sivas'a uçuyor, oradan da otomobille 1.5 saat gidiyorsunuz. Kolay değil, yani. Değer mi? Sonuna kadar! Ben akşam gidip sabah döndüm. Enfes Tokat kebabı dışında size şehri anlatacak kadar gezme lüksüm olmadı. Ama Tokat'ta fark ettiğim entelektüel ve insani pırıltıyı ne kadar anlatsam yetmez.
TERS KÖŞE SORULAR
Salona girdiğimde beni bekleyen, pırıl pırıl bakan 94 göz (Matematiği zayıf olanlar için; 47 çarpı iki) bana yol yorgunluğumu hemen unutturdu. Çoğu en az iki kitabımı edinmişler. Neredeyse 100 kitap imzaladık. Hani edinmişler de, öyle hediyelik eşya niyetine getirmemişler.
Okumuş, çalışmışlar. Altını çizmiş, notlar çıkarmış, hatta Hulki Cevizoğlu misali, sayfalara yer belirlemek adına renkli postitler bile yapıştırmışlar. (Nitekim sorulara geçtiklerinde, döktüğüm terden, Cevizoğlu benzetmesinin boşa olmadığını da idrak ettim.) Nasıl dolu, nasıl ters köşe sorular! Beğenmediklerini de öyle lafı evirip çevirmeden dank diye ortaya koyuyorlar hani, hanımağalar...
Size üyelerin ismini yazmayayım da birini unutursam hak geçmesin.
Hayatın hay huyu, koşuşturması içinde artık otomatik yaşamaya başlıyoruz.
Bazen sırf durup nereye gittiğimizi tayin edelim diye bir hastalık, bir iflas, bir kaza geliveriyor. Aslında bu, hayatın tokadı.
Yani bir çeşit uyandırma alarmı. Tokat, beni bir farkındalık tokadıyla ödüllendirdi.
GELECEĞİ KUCAKLARSINIZ
Anadolu'yu biz erkekler değil, ihmal ettiğimiz, iş hayatına ya da kimi zaman sosyal hayata dahi katmadığımız kadınlar kurtaracak.
Anadolu devrimini onlar yapacak.
Üstelik biz erkeklere müdanaa etmeden, birbirlerinin omuzlarında yükselerek. Siz de gidin, tanışın onlarla. Geleceği kucaklarsınız benim gibi. Hep söylüyorum, işte bu yüzden yazıyorum. Hiç tanımadığım ve belki de tanıma fırsatı bulamayacağım yüreklerle sayfa üstünde dahi olsa tanışabilmek için.
İlgisiz yaşamlarımızı çarpıştırabilmek için.
Sanırım ben de pek çoğunuz gibi ölmek istemiyorum. Ama ölüm kaçınılmazsa, en azından bir parçam sizinle kalsın istiyorum.
Bu yüzden yazıyorum. Okumayan erkeklerimize karşı, kadınlar iyi ki varlar. Siz isteyin, ben ilimi ve sizi bulmak için Çin'e kadar geleceğim