Dünya Kupası kur'aları çekildiğinde tüm otoriteler (E) Grubu'nda Amerika'yı doğal favori göstermiş, Japonya'nın figüran olacağını, 2. turla yola devam edecek hem de olimpiyat vizesi alacak 2. takımın Türkiye-Çekya maçıyla belirleneceğini söylemişlerdi.
Ama bize piyangodan bir "Rüya Zafer" kazanma imkanı doğdu, NBA yıldızlarıyla dolu ABD'yle kafa kafaya süper oynadık, kısmet teptik, kazanabilirdik, uzatmada 4 kez faul atmasını beceremediğimizden avucumuzdaki galibiyeti tekmeledik. Keşke ABD'ye farklı yenilseydik de, bizim için "olmak veya olmamak" maçı niteliğindeki Çekya maçına tüm gücümüzü saklasaydık.
Dünya bizi konuşmuş methiyeler düzmüş neye yarar ? O maçın uzatmaya gitmesi, inanılmaz hatalarla gelen yenilgi takımımızın moralini sıfıra indirmiş, yormuş, sabaha dek uyuyamamışlar. Çekya önüne çıkarken fizikman ve ruhen çöktükleri, daha seremonide gözler önüne serildi. Kader sınavını kazanacak, hırslı yüzler yoktu. Bir ilk periyot oynadık, "Eyvah bu maçı kazanamayız" dedik. Devşirme ABD'li Wilbekin dökülüyor, Ersan İlyasova, Melih Mahmutoğlu yok, 5 hücum ribauntu yedik, toplamda da 11'de 5'te kaldık. Oyun kuramıyor, ferdi atışlarla sayı bulmaya çalışıyorduk. Cedi Osman vardı sahnede, o kadar. Çekler, Satoranski-2.17'lik Balvin ikilisinin pota altındaki saltanatıyla devreyi de 8 sayı öne geçtiler. Sadece Furkan Korkmaz sayılarıyla bizi ayakta tutmaya çalıştı.
PARLADIK, SÖNDÜK
İkinci yarıya çok iyi girdik, Melih'in (üstüste 4), Wilbekin ve Cedi'nin üçlükleriyle 8-0'lık seriyle rakibi yakaladık ama gerisini getiremedik. Çek'ler kenardan gelen Auda'nın süper sayıları ve Balvin'in gövde gösterisiyle farkı çift hanelere taşıdı. İki kez yine yakaladık ama Ersan İlyasova'nın sıfır randıman ve sıfır sayıyla oynaması, Wilbekin'in (Keşke Dixon'ı götürseydik) dökülmesiyle dağıldı. Şansın hep yanındaki, yüzde 44'le üçlük atan Çekler'i maalesef yenemedik, evimize döndük.