Öncelikle Akhisarlıları, başta belediye başkanı Salih Hızlı'yı, belediye meclis üyelerini ve bu muhteşem stadın gençekleştirilmesine katkı koyan Spor Toto yöneticilerini, çorbada tuzu olan herkesi kutluyorum. İzmirliler yıllardır Göztepe ve KSK stadları şöyle mi olsun, böyle mi olsun diye uğraşırken, "Alsancak Stadı'nı nasıl kullanalım" tartışmaları yaşanırken ve de belediyeler katkı koyacaklarına engel olurken, bir ilçenin, belediyesinin önderliğinde 12 bin kişilik bir süper tesise kavuşmasını alkışlıyorum.
Gönül isterdi ki stadın açılışı 3 aydır maç kazanamayan, tam 11 maçtır 3 puan yüzü göremeyen Teleset Akhisar'ın galibiyetine sahne olsun. Ama yeşil-siyahlılar 90 dakika 1-0 yenik oynadı, tırnaklarımızı yediğimiz, "Eyvah yeniliyor yine galiba" dediğimiz sırada 90+1'de Seleznyov'un golüyle havalara uçtuk, bu altın puana bayram yaptık. En azından Antalyaspor'u yaklaştırmadı, tehlikeli bölgeden sıyrılma yolunda umut kazandı.
STRES PRANGALARI
Akhisar, yeni stadına kavuşmanın heyecanıyla stres yaşadı, özellikle ilk yarıda bocaladı. Hani yeni bir ayakkabı alırsınız, yeni bir elbise giyersiniz de ilk gün yadırgarsınız öyle. Yeşil-siyahlılar ilk yarı tutuktu, ikinci yarıda çok baskılı oynadı sayısız pozisyon yakaladı ama, golcünüz yoksa kazanmanız tesadüflere bağlı.
Olcan Adın, Soner ve Bilal Kısa'dan medet umuluyor ama, ilerde Paulo Henrigue'den medet umuyorsanız nafile.
Seleznyov en azından rakip defansı yıpratıyor, kurtarıcı olarak golünü de attı, yararlanılabilir. Paulo Henrigue, 6 pastan topa nasıl vurulacağı becerisini bile taşımıyor, komik oluyor. 10 tane korner atsanız da nafile. Bu maça 14 kişiyle gelen, yedek külesinde sadece yedek kalecisi oturan moralsiz Antalyaspor bir kez geldi, Emre Güral'la golünü attı, savunmaya gömüldü, az kalsın kazanıyordu da. Dost acı söyler. Eğer ara transferin bitmesine 3 günün kaldığı şu sıralarda nokta transferle bir golcü kazanamazsanız tehlike büyük.