Bu hafta iki farklı talihsiz olay yaşandı.
İkisinde de pitbull vardı ve ikisi de sosyal medyada, basında çok fazla gündeme geldi.
İzmir'de yaşanan olayda bir kadına pitbull saldırdı ve yaraladı. Kameralara uğradığı saldırıyı anlatan hanımefendinin hala olayın şokunu yaşadığı görülebiliyordu.
Asıl dikkat çekici olan ise, yaralı hanımın köpeğin suçsuzluğunu ısrarla vurgulaması, 'ben sadece sahiplerinden şikayetçiyim, o da beni kurtarmadıkları için...' demesiydi.
İkinci olayda ise maalesef çocuklar vardı.
Söylerken bile zorlanıyoruz, hamile bir kediyi pitbull'a parçalatmışlardı. Bununla da bitmiyordu ne yazık ki, yakalandıklarında söyledikleri cümleler hepimizi endişelendirecek cinstendi.
SOSYAL MEDYA LİNCİ
Ardından sosyal medyada bu çocuklara linç vardı. Halbuki bu çocuklar linç edilmek yerine korunmaya alınmalıydı.
Pitbulların doğası ya da yetiştirilme tarzından dolayı saldırganlaştığını düşünürken, çocukların davranışlarındaki sorumluluğu nasıl da kolayca üstümüzden atıverdik.
Ve ne kadar çabuk unuttuk, onların çocuk olduğunu
SORUN BÜYÜK
Ortada büyük bir sorun var. Çok ama çok üzücü bir olay yaşanmış. Aileyi ya da bizzat çocukları suçlayıp çekilmenin hiçbir faydasının olmayacağı ise ortadadır.
Bu davranışların, yaşanan travmadan, çocukların gördükleri şiddete kadar birçok nedeni olabilir. Bu yüzden önce bu çocuklar korumaya alınmalı.
Sonra bu saldırganlığın sebebi bulunmalı.
Basına yansıyan son olay gibi birçok adli vaka oluyor günümüzde. Bu olayların son bulması için sosyologlar, psikiyatristler, psikologlar, eğitimciler ve STK'lar hep birlikte çalışıp yöntemler geliştirmeli.
Toplumun dinamiklerini tehlikeye sokan davranış biçimlerini besleyen faktörler tek tek belirlenip önlemler alınmalı.
Bu çocukların, bizi hayrete düşüren, sosyal medyada sık rastladığımız belli bir kesime ait, güya süslenmiş cümleleri kendilerinin üretmediği aşikar. Bu tarz acımasız yaşamı, bu çocuklara özendiren olgunun bulunup sorunun kökten çözümü için çalışmalıyız.
Sonra da bu çocuklara vicdan, merhamet maskesi altında saldıranların acımasızlığını irdeleyebiliriz.
Nasıl bir toplum olduk muhabbetine girmek istemiyorum. Ancak çocuklarımızı içinde yaşadığımız toplumun değerlerinden uzak yetiştirmemizin sonuçlarından birini de de zorbalık olarak görüyorum.
Çünkü bizim değerlerimizde saygı, sevgi ve merhametin yeri büyüktür. Yaratılanı 'Yaratan'dan ötürü sever Anadolu topraklarının çocukları. Özümüze dönmeli çok geç olmadan. Belli ki, çözümü uzaklarda aramanın faydası olmuyor bizlere.
AİLE ÇOK ÖNEMLİ
Mesela, başarı odaklı yetiştirmeye çalıştığımız çocuklarımızın ruhları, rekabetin en acımasız halleri ile zehirleniyor.
Halbuki, o ruhların önce temel değerlerle beslenmeye ihtiyacı var. Sonrasında doğru tanımlanmış başarı da gelecektir.
Aksi takdirde bodrum katlarında vahşileştirilen pitbullar gibi olacak insani değerlerden uzaklaştırılan çocuklarımız.
Ruhsuz çocukların acımasız dünyalarında yaşamaya mahkum kalmak ise an acısı.
Ruhsal ve fiziksel zorbalığın hızla çoğaldığı günümüzde, aile hızla özüne dönmeli, olması gerektiği gibi sevgi ve huzur ortamını sunabilmeli. Kendi denge kuralları içinde boşlukların bir şekilde doldurulduğu hayatlarda, değerlerin önceliklerini kavramalı; bu konuda asla boşluk bırakmamalıyız.
Koşulsuz sevgi ile verilecek disiplin de çocuklarımızı başı boşluktan kurtaracak, bu konuda anne babaların kendi aralarındaki tutarlı davranışları emin olun evlatlarımızın mutluluklarını da arttıracaktır. Yüzleri gülsün diye adeta yağdırdığımız hediyelerden daha çok hem de. Üstelik onları arsızlaştırmadan, dengesizleştirmeden, vicdansızlaştırmadan...