Babamın (Altınordu Cavit) mesleği gereği, doğduğumdan beri, içindeyim futbolun... Keza; bi on yedi sene de, peşinden koşturmuşluğum var o meşin yuvarlağının... Yarım asrı geçmiş şu ömrümde, neler gördüm neler ancak, böylesine ilk kez şahit oluyorum inanın. Kendi takımında pantolon eskittirdiği Oğuzhan, bir baktık Milli Takım'da(!) Maç kadrolarının açıklanmasını merakla bekliyordum çünkü, ilk onbirde oynatmazsa, kendisiyle çelişkiye düşmüş olmayacak mıydı Şenol Hoca? Evet; Göztepe maçı başlarken Oğuzhan Kardeş, Tom Amca'nın Kulübesi'ndeydi yine! Fazla uzatmayayım... Dakika otuzlara, hatta kırklara dayanmışken, tablo aynen şöyleydi oyun alanında... Kendi evinde oynamasına rağmen, sağdan alıp, çok kerelerce sola veren bir savunma! Üzerinde gördüğü baskı yüzünden, bir türlü topla buluşamayan Ljajiç, Kagawa ve bir Atiba!
Tek arzulu gözüken Gökhan Gönül'ün tüm çabaları karşılığında, meydana çıkmayan bir Quarizma! Koca bir kırk beşte, adı tek kez duyulan bir Dorukhan! Her iki ekibin, yürekler hoplatmayan pozisyon kabızlıkları!
CESUR OLABİLSELERDİ...
Ve, ve... Savunmasını beton bariyerlerle örmüş... Orta alanda, rakibinden iki kat daha koşan... Çalışkan arılar misali, tek kerte boşluk bırakmadan, Atiba'sını, Ljajiç'ni, Dorukhan'nı 'İllallah!' dedirten, bir Göztepe vardı sahada... Belki biraz daha cesur olsalar, öne geçebilirlerdi de... Lakin;
Şenol Güneş'in, soyunma odasındaki zılgıtı epey kuvettli olmuş ki, çok farklı bir kimlikle başladı oyuna Beşiktaş... İlk yarıdaki roller, değişmişti sanki... Nitekim, Quarizma'nın şahane ortası ve Burak'ın tam köşeye giden müthiş kafasına, Beto'nun yapacağı birşey kalmamıştı zaten... Çok samimi söyleyeyim...
Dün, Beşiktaş'ın ne kazanması, ne başkanın kararsızlıkları, ne teknik direktörünün kötü yönetmesi veya Milli Takım'a gitmesiydi derdim. Sonuçta matematik olarak kazanmalıydılar ve kazandılar da... Ancak bu Göztepe, yeterki gelecek maçlarını, aynı hırsla oynasın... İnanıyorum ki, dün Beşiktaş'a yaptıkları gibi 'Kabir Azabı!' çektireceklerdir, bundan sonraki rakiplerine...