Sayın Yayın Yönetmenim, bugün canım hiç yazı yazmak istemiyor... Elim varmıyor, neye baksam ne düşünsem aklımdan çıkmıyor. Sahilde insanlar kıyıya vurdu, yine. Aylan Kurdi, Eylül'de öldü, aklımdan ruhumdan çıkmadı. Sizin çıktı mı? Aylancığın bedeninden sıyrılmış kırmızı tişört, minik şort, o minnacık ayakkabılar? Unuttunuz mu? Ben hiç unutamıyorum. Dünyanın en büyük insanlık ayıbı olarak Bodrum'da sahile vurdu bir küçük yürek. İki gün önce Ayvalık, Dikili sahillerinde deniz insan bedenlerini kumsala bırakıverdi. Ayvalık sahilleri ne güzeldir sevgili Şebnem, o kumsallar ne kıymetlidir. O güzelim kızgın kumlara, eşsiz doğal güzelliklere sahip kıyılara nasıl ayak basacağız? Kendimi çok kötü hissediyorum, şimdi burada sıcacık ofisimde oturmuş yazı yazarken, bir yandan kahvemi yudumlayıp "azıcık daha süt ilave etsem mi" diye düşünürken, dışarıda yağan sağanak yağmuru romantik gözlerle süzerken, gerçekten çok mutsuzum.
SİYASET BU MUDUR?
İnsanların silahsızlanması, birbirini yok etmek gaye ve hedefinden vazgeçmesi mümkün olacak mı? Sen siyaseti en iyi bilen ve yorumlayan yazarlardan/ gazetecilerden birisin de aynı zamanda; söylesene sevgili Şebnem; bu deliliğin sonu ne olacak? Mesela sen Obama'nın gözyaşlarını görünce ne hissettin? Samimi geldi mi sana? Dünyanın canına okuyan sistemin yaratıcısı koca kıtanın ve belki dünyanın patronu ne diye ağladı, söylesene. Aman ne hoş adam, aman da siyahi bir lider diyoruz da; vitrinde duran adam gerçeği ne kadar yansıtıyor? Ben Obama'ya zerre kadar inanmıyorum, temsil ettiği değerlere de. Ülkelerinin dışındaki coğrafyalarda terörü yok etmek amacıyla terör estiren bir dünya lideri, kameraların önünde öyle şahane ağladı ki; aslında kurgusal anlamda beğendim. Bir yandan da "artık dayanamıyor adam, siniri bozuldu" diye düşündüm. Obama, Müslümanlara yıllardan beri yaşatılan zulme ağladı mı mesela? Okul katliamında ölen çocukların katil veya katillerinden 'Hıristiyan terörist' diye bahsedilmedi mesela.
SAHTE GÖZYAŞLARI
Çok sıkıldım bu dünyadan Şebnem; bu sahtekarlıklardan, iki yüzlülükten, boş ve bir hiç yere insanların ölmesinden. Hiç utanmadan ve sıkılmadan evsiz ve yurtsuz kalan, "Biz zaten öldük" diyerek yola çıkan mültecilere kapılarımızı açtık diye ağızlarına geleni söyleyenler, acaba aynaya nasıl bakıyor? Aman rahatınız bozulmasın sizin, ekmeğiniz bölünmesin, bir siz para kazanın, koltuğunuzu koruyun; böyle mi? İnsanlar ne ara bu hale geldi sevgili Şebnem, siyaset ne berbat bir işmiş. Politika bu mu gerçekten, iktidar uğruna önce ağızlarının köpürmesi, sonra kameralara dönerek iki damla gözyaşı akıtmak; bu mudur? Bugün canım hiç yazı yazmak istemedi inan, sadece seninle dertleşmek istedim. Ben Ayvalık'ta denize aynı gözle bakamam ki artık... İsterse Obama Ege Denizi'ni göz yaşlarıyla yeniden doldursun... Ne fayda...
