Önce çok sevdiğim bir hikaye...
"Sıcak bir günde evli genç bir kadın koltukta oturmuş, ziyaretine gittiği annesiyle buzlu çay içiyordu.
Hayat, evlilik, hayatın yüklediği sorumluluklar ve yetişkinliğin getirdiği yükümlülükler hakkında konuşurlarken, anne bardağındaki buzları düşünceli bir şekilde birbirine tokuşturdu ve dönüp kızına ciddi bir bakış attı.
'Kız arkadaşlarını unutma' diye tavsiyede bulundu, çay yapraklarını bardağın dibine doğru daldırarak, 'Yaşın ilerledikçe senin için daha önemli olacaklar, kocanı sevsen de, çocuklarını ne kadar çok sevsen de önemi yok, yine de kız arkadaşlarına ihtiyaç duyacaksın. Onlarla şu anda ve daha sonra bir yerlere gitmeyi ihmal etme, onlarla bir şeyler yap ve kız arkadaşlarını hatırla, onlar sadece arkadaşların değil, senin kardeşlerin, kızların ve diğer akrabaların aynı zamanda. Diğer kadınlara ihtiyaç duyacaksın' dedi.
'Ne kadar komik bir öğüt' diye düşündü genç kadın. 'Daha yeni evlenmedim mi?
Çift dünyasına yeni katılmadım mı? Artık ben evli bir kadınım. Tanrı aşkına, yetişkin bir kadınım, kız arkadaşlarına ihtiyaç duyan bir genç kız değilim. Eminim ki kocama ve aileme hayatımı harcamak, ihtiyaç duyduğum tek şey olacak.'
HAYAT AKIYOR
Ama annesini dinledi; kız arkadaşlarıyla iletişim kurmaya devam etti ve her geçen yıl buna daha çok vakit ayırdı. Yıllar geçtikçe, annesinin kendisine dediklerinin ne anlama geldiğini anladı. Zaman ve koşullar değiştikçe ve kadın üzerindeki gizemini göstermeye başladıkça, kız arkadaşları, kendi hayatının başlıca dayanağı oldu.
Bu hikayeyi yıllar önce bir kız arkadaşım internetten göndermişti şu notu ekleyerek:
"Bu dünyada yıllarca yaşadıktan sonra işte öğrendiğim şey: Zaman geçiyor, hayat akıyor, mesafe ayırıyor, çocuklar büyüyor, aşk büyüyor ve azalıyor, kalpler kırılıyor, kariyerler son buluyor, işler geliyor ve gidiyor, ebeveynler ölüyor, erkekler arayacaklarını söyleyip aramıyor. Ama kız arkadaşlar hep oradalar, aranızda ne kadar zaman ve kaç km olduğu önemli değil. Bir kız arkadaş, hiçbir zaman ona ihtiyaç duyduğunuzdan daha uzak değildir.
Yalnızlık vadisinde, yalnız ve kendiniz için yürümeniz gerektiğinde, kız arkadaşlarınız vadinin kenarında alkışlayarak, dua ederek, çekerek, vadinin sonunda kollarını açarak sizi bekliyor olacak. Bazen kuralları çiğneyecek ve yanında yürüyecek, ya da içeri gelecek ve seni dışarı taşıyacak.
KADIN DAYANIŞMASI
Benim kızım, kız kardeşlerim, annem, görümcelerim, kayınvalidem, teyzelerim, yeğenlerim, kuzenlerim, bütün diğer ailem ve arkadaşlarım hayatımı koruyor. Dünya onlar olmadan aynı olmazdı ve tabii ben de.
Kadınlık denen bu maceraya başladığımız zaman, önümüzde uzanan bu inanılmaz sevinçler ve kederler hakkında hiçbir fikrimiz yoktu, birbirimize ne kadar ihtiyaç duyduğumuz hakkında olmadığı gibi. Her gün birbirimize ihtiyaç duyuyoruz." Bu hikayeyi bayram öncesi yıllarca birlikte çalıştığımız bir arkadaşımı ziyaret ettiğimde yeniden hatırladım. Arkadaşım evliydi, kendisinin değil ama kocasının çocukları vardı, akrabaları, yakınları vs... Yıllar geçti.
Kocasından ayrıldı, hayata kaldığı yerden tek başına devam etti. Fazla bir birikimi yoktu, röportajları, yazıları, şiirleri, kitapları en büyük sermayesiydi. Eğlenceliydi, küçük sevinçlerle mutlu olmasını bilenlerdendi.
Küçük bir kanama, onu bir süreliğine yatağa yatırdı. İyileşti ama hayatta kalan tek akrabaları, ağabeylerinin işleri onu huzurevine yerleştirdi.
Tek dostları kız arkadaşları.
Her zaman yanındalar, arıyorlar, tatile götürüyorlar, ihtiyaç duyduğu her anda yanında oluyorlar. Hiçbir karşılık beklemeden hem de...