Ah bu ülkenin bahtsız kadınları. Ah bu topraklarda "kadın" olarak doğduğu için önemsenmeyen, değer verilmeyen, kadınlar. Ah, 1990 yılında eşiyle birlikte Hac'ca giden Batmanlı Fahriye ya da nüfustaki adınla Fahire Kara.
Başta kocan, kardeşlerin, yakınların, ailen olmak üzere bu devletin sana çok ama çok büyük bir özür borcu var.
Ölmediğin halde, cesedini-kimliğin bulamadıkları halde seni aramadıkları, izini sürmedikleri, peşini bıraktıkları, seni ölmeden mezara soktukları, seni "yok" saydıkları ve ortada bıraktıkları için, hepsinin senden özür dilemesi gerekiyor. Yıllardır derdini anlatmaya çalıştığın halde sesini ailene ulaştırmayan her Türk insanının da...
Ah Fahriye Kara ah... Neler yaşadın kim bilir? Ne acılar çektin? Ne işkenceler katlandın, ne badireler atlattın...
1990 yılında yaşanan ve resmi rakamlara göre 326 kişinin öldüğü Hac faciasında yaralanmışsın. Kendinden geçmişsin. Birileri seni bulmuş, yaralarını sarmış ama seni ailene teslim etmek yerine kendine saklamış.
Kadınsın ya, oralarda da değersiz sayılıyorsun.
Kendi ülkende pek çok hakkın varken o ülkede hiçbir hakka sahip değilsin üstelik. İşte birileri buna dayanarak, seni bir eve kapamış, kendine eş yapmış. Yeni çocukların olmuş.
İNANILMAZ BİR HİKAYE
Yaşadığın onca çileye, çaresizliğe karşın umudunu hiç kesmemişsin. Hep, ailenin, kardeşlerinin, çocuklarının seni arayıp bulmasını beklemişsin. Kocanı saymadım, zira kocanın öldüğünü düşünmüşsün. Ölmese, seni arayıp bulacağını tahmin ettin herhalde.
Sen olsan öyle yapardın çünkü. O faciada birbirlerini kaybeden diğer çiftlerin yaptığını yaptığı gibi.
Ama ölmemiş. Bir hafta boyunca seni aramış. Bulamayınca ülkesine dönmüş.
Kendisine ve geride bıraktığın 12 çocuğa bakıp hizmet etmesi için de 25 yaşında genç bir kadınla evlenmiş. "Üç çocuğum var" diyerek kandırmış üstelik. O da bir kadın işte... Eve geldiğinde 3 çocuk yerine 12 çocuk bulmasına rağmen, o da çaresizliğinden, en küçüğü 9 aylık olan çocuklara annelik yapmak zorunda kalmış.
En küçüğü 9 aylık olan çocukların büyümüş Fahriye. Hepsi kocaman olmuş. Evlenmiş, anne-baba olmuşlar. Seni unutmamışlar.
Resmi rakamlara göre açıklanan 326 kişinin içinde olmadığın halde, seni öldü bilmişler. Her yıl mevlit okutup, seni anmışlar. Ta ki dört ay öncesine kadar.
Medine'de Batmanlı Fahriye adlı bir kadının incik-boncuk sattığı haberini alan ailenin, Müge Anlı'ya başvurmasının ardından, hacca veya umreye gidenlerden ar arda telefonlar gelmeye başlayınca öğrendik yaşadığını ve "var" olduğunu...
"ÖLMEDİM, YAŞIYORUM"
Meğer yıllardır karşılaştığın her Türk'e başına gelenleri anlatıyormuşsun. Herkesten çare bekliyormuşsun. Yaşadığın haberinin ailene ulaştırılmasını ve seni arayıp bulmalarını umut ediyormuşsun...
Ah Fahriye Kara ah...
Ne var ki onlar da bir şey yapmamış. Senin ailene ulaşmak için bir çaba göstermemiş.
Dört ay öncesine kadar. Sonunda başardın işte Fahriye. Sonunda senin yaşadığın gerçeğini bütün Türkiye kabullendi.
Şimdi sana hem üzüleceğin hem de sevineceğin haberler verelim Fahriye Kara.
Öldüğünü sandığın kocan yaşıyor ve senden sonra 7 kez daha evlendi. Ve senin varlığını kabullenmiyor. Senin yaşadığına inanmıyor. Senin nasıl bir çaresizlik içinde, neler yaşadığını dinlemek istemiyor. Senden sonra 7 kadınla evlenmiş olmasına rağmen, senin bir başkasıyla evlenmiş olmanı kabullenmeye yanaşmıyor. Ama çocukların ve kardeşlerin seni arıyor. Seni kucaklamak ve her ne yaşadıysan, seni bağırlarına basmak istiyor. Hele kızların. Mesude ve Gülsüm. Her gün ekranda gözyaşı döküyorlar.
Az kaldı Fahriye Kara. Özlemin bitecek.
Yüzün gülecek. Çocuklarına ve kardeşlerine yakında kavuşacaksın. Ülkene mi gelirsin, orada mı yaşarsın; sen karar vereceksin.
Sessizliğini koruyup tek kelime etmeyen bakanlık yetkilileri veya hemen savunmaya geçip hataları olmadığını söylemeye çalışan diyanet yetkilileri bir şey yapmasa da, merak etme. Arkanda Müge Anlı ve bütün Türkiye var.