Sosyal medya icad oldu olalı, zaten gazetecilik ve yazarlık bozulmuştu. Yani şöyle diyelim; bir yanıyla bozulmuştu. Kalite düşmüştü. Artık herkes yazı yazıp yayınlayabiliyordu. Bir üst kurula, bir denetim merciine ihtiyaç kalmamıştı. Herkes çapı, çevresi kadar gazeteci ve yazar olmuştu. Öyle ki, yayınevleri bile sosyal medya fenomenlerinin peşine düşüp kitap yapma teklif etmeye başladı. Daha kısa cümleler ve basit anlatımlarla ifade edilen bu türün yeni bir adı bile vardı: Edebiyat.
Bir taraftan kitaplarının satışı bin- beş bin bandını geçemeyen gerçek yazar ve entelektüel bundan şikayet etse de, basının tıp oynadığı bir dönem, onu ikame eden mini haberleriyle sosyal medya yazar ve habercileri, demokrasi için ne kadar önemli ve vazgeçilmez olduklarını kanıtladılar.
Şimdi yeni aşamaya geçtik. Yeni bir uygulama var. Ola ki henüz duymamış olan vardır diye yazıyorum, bizim radyoda hemen hemen tüm yayınları Periscope üzerinden görüntülü olarak da servis ediyorlar. Yeni çılgınlık olan Periscope sayesinde videonu, görüntünü anında çekip yayınlıyor -daha önceki uygulamalardan farklı olarak da- gelen yorumları ve beğenileri daha sen yayındayken izleyip yanıtlayabiliyorsun. Yani hem yayın yapıyor, hem izleyiciyle sohbet ediyor, hem de reytingini anında görüp gerekli önlemleri alabiliyorsun. Televizyonculuğun bir adım ötesi yani! Aynı anda hem yapımcı, hem sunucu hem de yöneticisin...
Artık herkes 'gerçek anlamda' yayıncı oldu. Üstelik yaptığınız yayının önemli bir konuda olması da gerekmiyor, isterseniz bir tatilinizi ya da evde yaptığınız bir temizliği bile yayınlayabiliyorsunuz. Sizin 'gerçek' karakterler olduğunuz bilindiği için de pek çok pahalı tv programından bile daha fazla seyirciye sahip olabiliyor, tam anlamıyla butik yayıncılık yapıyorsunuz.
Televizyon kanalları, bu 'bedava' dev pazara karşı ne yapar bilmiyorum. Başlarını avuçları içine alıp ciddi bir düşünmek zorundalar. Periscope, tv'nin bütçelerini öldürür diye düşünüyorum.
Siz de yayıncı olabilirsiniz. Yalnız... Anında gelen eleştirilere, küfürlere karşı sağlam durabilir misiniz, işte asıl sorun burada. Sanırım ben geçen kuşağın televizyoncusuyum. Ne yazık ki artık böyle düşünmeye başladım... Bu çağda ünlü olmak artık her zamankinden kolay. Ancak herkesin ünlü olabildiği bir günde gerçekten şöhret olabilmek bir o kadar zor.
Günler mi hızlandı?
Yaşıtım olan kime sorsam aynı dert: Tatil çabuk bitti! Günler ne çabuk geçiyor...
Oysa çocukluğumuzun yazları ne uzundu! Bu yazdan da bir şey anlamadık...
Kimi Ramazan'a bağlıyor bunu, kimi havaların bu sene 'kötü' gidişine ama sonuç değişmiyor. Hele hele nüfus kağıdı daha eski olanlara sorsak, hepten günler hızlandı. Yıllar da çok çabuk geçiyor.
Bu yaz yaptığım tatillerden birinde çok güzel bir otele sadece iki günlüğüne gitmiştim. Bu iki günü bir hafta gibi algıladım. Bilmem size de öyle geliyor mu? Neden sonra, sebebi farkettim. Yeni bir otel, keşfedilecek yeni güzellikler demek. Bu da sizi sürekli heyecanlı, tetikte ve dikkatli tutuyor. Bu neyi değiştiriyor? Yeni şeyleri keşfederken başka bir şey düşünmüyor, hayran bir şekilde tamamen o ana odaklanıyorsun. Oysa sıradan bir tatil gününde her şey otomatik olduğu için çevrende olup bitene dikkat etmiyorsun. Otomatik yaşıyorsun. Kafan sürekli dün ve yarınla meşgul olduğu için anı kaçırıyorsun. Anı yaşayamadığın için de bir bakıyorsun gün bitmiş. Çocukken düşünecek başka şey olmadığı ve her gün bir keşif olduğu için günler uzundu. Yaşlandıkça bu şekilde günler kısalıyor. Efendim işin aslı budur. Arz ederim.
Türk'ün en önemli kusuru
Türk ırkı pek çok şey olabilir ama soykırımcı değildir. Eğer Türklerin ve Anadolu coğrafyasında seyredenlerin bir günahından sözedeceksek bu ihmalcilik, adamsendecilik, iş savsaklamadır. Geçmişte tehcire de baksan, bugünkü depremlere ve maden kazalarına baksan, gelecekteki olası katliam büyüklüğündeki can kaybına da baksan hep altta aynı canavarı göreceksin. Bu, Ortadoğu bataklığındaki tüm ülkeleri habitat haline getirmiş bir canavardır. Bizde seri katil yok, çünkü gerek yok. Bizde seri halde eğitimsizlik, seri ihmal var. Bizim bir düşmana bile ihtiyacımız yok aslında... Bizi sevmeyen uluslar kendi halimize bıraksın yeter...