Günler öncesinden başlardı Ramazan telaşı. Önce alışverişe çıkılırdı. Her zamankinden daha özenli yapılırdı Ramazan alışverişleri... Her şeyin en iyisi alınır, paraya kıyılırdı.
O günün şartlarında lüks sayılabilecek her türlü yiyecek şükür duaları ile mutfağa doldurulurdu. Ramazan, bereketi ile geldi denirdi. Gerçekten de bereketliydi. Sofralar dolar taşardı. Hem yiyeceklerle hem de misafirlerle...
SAHURA KADAR
İftariyelikler sofrada en sevdiklerimdi.
Çeşit çeşit kahvaltılıklardan ve zeytinlerden oluşurdu. Hala kahvaltının en sevdiğim öğün olmasında payı büyüktür iftariyeliklerin. Ardından çorbalar, özenle hazırlanmış iftar menüleri.
Sonrasında misafirlerle sahura kadar yapılan sohbetler. Biz çocukların sahura kadar uyanık kalabilmek için harcadığı olağanüstü çaba. Ertesi günün en havalı çocuğu olabilmenin şartıydı çünkü sahura kadar uyumamak. Ama illa ki kenarda köşede uykuya yenilirdik. Sahur zamanında mis gibi börek, kurabiye hiçbiri yoksa kızarmış ekmek ya da kaynayan çorbanın kokusu ile uyanırdık...
Uykulu gözlerle yenen yemeğin ardından büyüklerimizle orucumuza niyet ederdik.
Öğle ezanına kadar sabrederdik. Öğle namazı vaktinde annelerimiz orucumuzu bir iple sözde sımsıkı bağlardı.
Oruç kaçmadan acele acele yer, sonra ipi çözerek orucumuzu akşama kadar tutmaya devam ederdik. Sabrı öğrenmemizin en güzel yoluydu.
TOP PATLADI
İftardan yarım saat önce ise mahallenin tüm çocukları dut ağacının altında toplanır, topun patlamasını beklerdik.
Akşam ezanıyla top patladığında sokaklarda 'patladı' diye bağıran çocuk sesleri yankılanırdı. Görevimizi yapmanın mutluluğu ile evimize koşar, çorbamıza kaşık sallardık.
Biz Ramazan'ı böyle sevdik...
ŞARTLAR DEĞİŞTİ
Ne güzel Ramazanlardı... Ne güzel sorumluluk sahibi çocuklardık: Yaşlı teyze, ninelerin Ramazan pidelerini almak için yarışan, ihtiyaçlarını karşılamanın hazzını yaşayan. Saygılı, sorumlu, özgüvenli nesildik...
Bir de mütevazi...
Yediğimiz giydiğimiz yanımızdakinden fazlaysa hemen paylaşır, eşitliği sağlayıverirdik... Zaten öyle çok da yoktu kimsede... Şartlar değişti, ne patlayan toplar var, ne de sokakta koşabilen çocuklar...
Ama Ramazan hep olacak. Birlik ve beraberliğin daha da güçlü olduğu Ramazan lezzetlerini tattırmanın çağımız çocuklarına uygun bir yolu olmalı mutlaka.
Şimdiki çocukları mahrum etmemeli...