Son zamanlarda oldukça popüler olan Squid Game adlı diziyi duymayanınız yoktur. Ben evde çocuklar olduğu ve onlarla birlikte izlemek istemediğim için henüz izleyemedim ancak hakkında çok şey okudum. Ve kesinlikle beraber izlenmemesi ve çocuklara izlettirilmemesi konusunda uzmanlar hemfikir.
Dizi, borca batmış ve çaresizlik içindeki 456 insanın, peş peşe altı oyun kazanırlarsa 39 milyon dolarlık ödülü alıp gidebilecekleri umuduyla, kanlı bir hayatta kalma yarışmasının cazibesine kapılmasının hikayesi. Tek bir sorun var:
Elenirlerse, bunu yaşamlarıyla ödüyorlar.
Senarist ve yönetmen Hwang Dong-hyuk'un anlattığı dünya aslında neo liberal toplumun bir modeli... Alanında uzmanlaşmış akademisyenler ve psikiyatristlerin merceği altına girecek kadar ince ve detaylı bir toplum eleştirisi...
Yetişkin bireyler için yaratıcı ve çok iyi kurgulanmış bir senaryo evet...
Ama henüz gerçek ve kurguyu birbirinden ayırt edemeyen ve toplumsal kavramlarla tanışmayan taze beyinler için salt şiddet. Yani çocuklarımızdan bahsediyorum.
Ancak maalesef bu dizi yetişkinlerden çok çocuklar arasında yaygın ve pek çok yetişkin de diziyi çocuklardan öğreniyor! Çünkü çocuklar bizim gibi tek kanallı bir dünyada büyümediler, bu yüzden de algıları çok açık, takip hızları çok yüksek ve bir o kadar da hızlı tüketiyor.
Çocukları, gelişen teknolojiden, toplumun dinamiklerinden soyutlayarak, teknolojiden uzak tutarak bir fanusta yaşatmamız elbette mümkün değil.
Bunu istesek de başaramayız.
Ancak onları bu kavramları ayırt eder bir yaşa gelene kadar korumamız şart.
Peki nasıl koruyacağız? Yasaklayarak mı? Yasaklamanın kesinlikle ters teptiğini defalarca deneyerek gördüm.
Yasaklamak işe yaramayacaksa meraklarını nasıl gidereceğiz?
Anlatarak... Evet söylemesi kolay ama anlatması o kadar kolay değil. Teknoloji ile büyüyen çocukların sorularına cevap vermekte öyle yetersiziz ki zaten asıl uykularımızı kaçıran mesele de bu galiba! Bizim gibi çocukluklarını 80'li yıllarda yaşamış ebeveynler için tek bir önerim var: "Çooook okumamız lazım çook..!"