Türkiye'deki denizcilik sektörünün beybabası Kaptan Altay Altuğ, 13 Aralık 1925 günü Balıkesir'in Balya kasabasında dünyaya geldi. Ortaokul ve lise eğitimini İzmir'de tamamladı, sonra "Ver elini Denizcilik Fakültesi" diyerek yeni bir yol ayrımına gitti. Bu tatlı yükselişin sonunda, her deniz tutkununun gönlünden geçen mutlu bir final vardı: Beybabalık Onuru...
Günümüz denizciliğinin 'Beybabası' Altay Kaptan anlatıyor:
"Denizcilik hayatım ve gemiler bana cesaret, özgüven verdi. Denizcilik, geleneksel sözlerden ibaret bir felsefedir. Buna göre, geminin kaptanına teknedeki herkes yaşı küçük de olsa, büyük de olsa 'Beybaba' der.
Geminin emniyetini sağlayan, çaresizlik içinde kalsa dahi yine de çare yaratan kaptandır. Bu karakterden ilham alınarak beybaba sözcüğü çıkmıştır. Benim beybabalığım ise, 2005 yılındaki Denizcilik Fakültesi Mezuniyet gününde zamanın dekanı Prof.
Aydın Şalcı tarafından ilan edilmişti"
Altay Altuğ'un çocukluğu da hep deniz sevgisi ile geçmiş ve bu süreçte birçok ilginç olay yaşamıştı.
Bunlardan birini anlatıyor:
"İlkokul 4. sınıf öğrencisiyken kağıttan sandallar yapıp, çamaşır leğenine su doldurduktan sonra bunları yüzdürürdüm. İçimde bir tutku olmuştu. Bir şeyler yapıp suda yüzdürmek gibi. Bu tutku ilerledi ve sonunda boş ve büyükçe bir teneke kutu buldum.
Annemin dikiş makası ile bunu keserek ayırdığım parçaları birleştirip, iki karışlık sandal yaptım.
Suya koydum ama ek yerlerinden su alıyordu. Tenekeci amcaya götürdüm, lehim yaptırdım, artık teknem su almıyordu. Bunu devam ettirmek lazımdı.
Bu defa, yine annemin yatak odasındaki saati aklıma geldi.
Onu gizlice aldım ve içini söktüm.
Makinesini, sonra da saniye dişlisini çıkardım. Böylece makine serbest hale geldi. Kurduğum zaman bir iki dakikada boşalıyordu.
Düşündüm. Bu saatin makinesi benim tekneme motor görevi yapabilir mi? Doğruca tenekeci amcayı buldum. Bu saat makinesini küçücük tekneme lehimlettirdim.
Sonra düzgün bir çelik tel bularak bunu monte edip olayı tamamlamış olduk. Mahalledeki havuzda yüzdürmeye başladığımdaki sevincim sonsuzdu"
Altay Altuğ vakit buldukça gemisini belediye havuzunda yüzdürmeye başlamıştı. Görenler de seyrediyordu. Bir gün Karşıyaka Kaymakamı, hakimler, memurlar, aileleri ile birlikte havuz başında sohbet ederken Kaymakam Bedrettin İlhan (Attila İlhan'ın babası) tekneyi gördü, Altay Altuğ'u yanına çağırdı ve sordu:
"Oğlum bu tekneyi kim yaptı?" "Ben yaptım kaymakam amca" Kaymakam devam etti:
"Sende bu tutku varken, liseyi bitirdikten sonra seni İstanbul'a göndermek benden olsun. Orada Gemi Mühendisleri Okulu var.
Orada okuyacaksın"
Su gibi akıp giden zaman içinde bir gün geldi Altay Altuğ kendisini Gemi İnşa Mühendisliği Okulu'nda buldu.
Altuğ devam ediyor:
"Okula yazıldım ve hayat rüzgarı beni denizlere attı. Fakat gemi yapmak ve gemi inşası yapmak aklımdan hiçbir zaman çıkmadı.
Uzun meslek hayatımdan sonra Deniz Yolları İşletmesi'nden emekli oldum. En son vazifem Denizcilik Bankası İzmir İşletmesi Baş Kılavuz Kaptan'lıktır.
Bu süre içinde, kılavuzluk, römorkörcülük işletmelerinde çok gerilerde olduğumuzu gördüm. Biz niçin onlar gibi olamıyoruz diye içimde uhde vardı. Emekli oldum, işte bu hislerle römorkörcülük ve kılavuzluk hizmetleriyle ilgili özel şirketimi kurdum. Memleketimizin uzun yıllar yabancı olduğu bu hizmeti canlandırmak için uğraştım. Sonunda Uzmar Denizcilik LTD ve Uzmar Gemi İnşa şirketleri'ni beraber çalışmak sureti ile meydana getirdim"
Altay Altuğ ve ekibi ilk römorkörü 1998 yılında İstanbul Tuzla'da yaptı, İzmir'den Şili'ye ihraç etti. İhraç edilen bu gemiye EGE adı verildi. Bunu diğer gemiler izledi.
Sırasıyla Brezilya, Avustralya, Hollanda, Venezuela, İngiltere, Hindistan, Portekiz, Birleşik Arap Emirlikleri, Kuveyt, Mısır...
Ve Altay Altuğ'dan son söz:
"Şu anda ihracatımız Kocaeli Serbest Bölgesi'ndeki tersanenin ortasındaki Uzmar Tersanesi'nde yapılmakta. Serbest Bölge kanunlarına göre de imalatımızı sadece dışarıya gerçekleştirmemiz gerekiyor"