Fenerbahçe'nin şampiyonluk hasreti kadar yıllardan beri gelen Şampiyonlar Ligi özlemi de had safhada. Bu bilinçle takımın başına dünyaca ünlü teknik direktör Jorge Jesus'u getiren başkan Ali Koç, kesenin ağzını açarak takıma yıldız isimleri doldurdu. Jesus'un en büyük avantajı önceki dönemlerdeki hocalar gibi mental ve fiziksel olarak bitik değil enerjisi ile kazanma azmi yüksek bir takımın başına geldi. Geçtiğimiz yıl Pereira'nın arkasından teknik adamlık koltuğuna oturan İsmail Kartal, hem takımı hem de taraftarı Jesus'a hazırlamış oldu. Portekizli hoca da gelir gelmez oyuncularına yüklendi ve sonucunda Kanarya, o özlediğimiz rakibi boğan oyun kimliğine kavuştu. Kiev karşısındaki oyun beni 2008'de çeyrek final yapan Zico'lu yıllara götürdü. Savaş nedeniyle sadece hazırlık maçları yapabilen rakibi karşısında Fenerbahçe, ileride kurduğu baskıyla nefes aldırmadı. Orta sahanın dinamizmi ve top rakibe geçer geçmez yapılan tam saha pres Kiev'i yarı sahasına hapsetti.
BİRAZ DAHA ZAMAN GEREK
Sarı-lacivertli oyuncular, bu maçla birlikte rakiplerine önemli bir gözdağı da vermiş oldu. Geçtiğimiz dönemlerde de zaman zaman Fenerbahçe'nin rakibine sahayı dar ettiği maçlar izlemiştik. Ancak Jesus'lu Kanarya, bunu 90 dakikanın tamamını yaymış durumda. 0-0 her zaman için tehlikeli bir skor. Fakat rövanşta tekrardan takımına sarılmış Fenerbahçe faktörü de olacak. Jesus'un takıma etkisi tartışılamaz. Oyuncular birbirlerini biraz daha tanıyıp, saha içerisindeki bağlarını biraz daha artırdıklarında bu güzel oyun skora da yansıyacak. Bireysel olarak zaten hepsi son derece üst düzey ve göze hoş gelen bir oyun oynuyorlar. Belki biraz erken ama sarı-lacivertli takım hakkında küçük bir önsezim var. Sanırım 'Bu sene o sene' olabilir.