Dakikalar 90'ı gösteriyordu. Skorbordda 1-1 yazıyordu ama sahadaki mücadele çok daha fazlasını anlatıyordu. Bodrum FK, Kayseri'nin kalesine değil; umuda, direnişe ve hayallere saldırıyordu. Ancak o gol bir türlü gelmedi. Ve sonra… sessizlik. Belki de bir sezonun en gürültülü sessizliğiydi bu.
Henüz 13. dakikada Brazao'nun attığı golle öne geçti Bodrum FK. Belki de kader onlara "Bugün farklı olacak" demek istemişti. Ama futbol yalnızca skorlarla değil, zamanın içindeki küçük kırılmalarla da yazılır. Nazon'un 62. dakikada attığı gol, sadece bir beraberlik sayısı değildi. Aynı zamanda bir yıkımın habercisiydi.
Bu maçtan alınacak bir puan, belki de başka sonuçlarla birleşip mucizeye kapı aralayacaktı. Ama olmadı. Bu beraberlik, Bodrum FK için sadece bir skor değil, Süper Lig hikayesinin son noktasıydı.
O an, kulübün ilk kez bu lige adım attığı günler geldi akıllara. O küçük, deniz kokulu şehirde büyük hayaller kuran insanların gözlerindeki ışık… Futbolcuların, "biz de bu ligde varız" diye haykırdığı mücadeleler… Her galibiyette tribünlerde yankılanan sevinç çığlıkları… Hepsi bu gece sustu.
Ama bazı hikayeler düşerken de büyür.
Bodrum FK belki bugün sahada galip gelemedi. Belki bu beraberlik onları matematiksel olarak alt lige gönderdi. Ama bu takım, o formanın teriyle, teknik ekibin emeğiyle, taraftarın duasıyla, sahada son düdüğe kadar savaşarak düştü.
Futbol sadece galibiyetlerden ibaret değil. Bazen bir düşüş, gelecekteki en güçlü yükselişin temeli olur. Bodrum FK bugün düştü ama yalnız düşmedi. Gönüllerde daha da büyüyerek düştü.
Şimdi vakit, başı öne eğmeden, alın terini silip yeniden yürümek zamanı.
Hoşça kal Süper Lig. Ama bu, bir veda değil. Bir ara.
