Belli bir yaşa geldikten sonra dünyada geçirdiğiniz onca yıla bakıp değerlendirdiğiniz olmuştur. Birçok insanın 'keşke yeniden çocuk olsam' dediğine şahit oldum. Açıkçası ben asla çocukluğuma geri dönmek istemem.
Bunca yol kat edip ayaklarımın üzerinde durmayı başardıktan sonra her şeye tekrardan başlamak... Ne bileyim, hiç cazip değil...
Mesela üniversite sınavı dönemimi hatırladığımda aklımda kalan tek şeyin endişe olması... Hayat yolunda hangi kapıdan içeri gireceğinin hala netleşmemesi...
Sınavı kazanmak bir yana hangi okula, nereden başlayacağım düşüncesi... Sonrasında okulu bitirince iş hayatında tutunup tutunamayacağımı sorguladığım gecelerde başlayan uyku sorunumun hala devam etmesi...
20'lerimdeyken 40'lı yaşlarında olanları yaşlı sanmama rağmen 40'a geldiğimde hayatımın en güzel dönemi olduğunu gördüm. Sahip olduklarımın değerini anladığım, kendimi sevdiğim, kendimi kabul ettiğim bir yaş. Belki de 10 yıl öncesine kadar anlayamadığım annem ve babama şimdi hak verdiğim, hatta hayatıma kattıkları, bugünkü ben olmamı sağladıkları için onlara teşekkür ettiğim yaştayım.
Ayrıca geriye dönüp baktığımda hayatımda pek çok 'iyi ki' olduğunu görebiliyorum.
İyi ki...
...Kar göremediğimiz için çocukluğumuzda kızdığımız İzmir'de yaşıyorum.
...Şehir dışında okumayı çok istesem de üniversiteyi İzmir'de ailemin yanında okudum.
...Babam istememesine rağmen üniversitede gazetecilik okudum.
...Birçok güzel insan ve hoca tanıdım.
...Arkadaşımda ders çalışacağım diye kalıp sabaha kadar hayatı sorguladık.
...16 yıl önce Yeni Asır'ın kapısından içeri girdim.
...'Biz erkek eleman istiyoruz' sözlerine rağmen 'bir erkek ne yapabilirse ben de yapabilirim' dedim ve bu kurumda 16 yılı bitirdim.
...Evliliğe karşı olmama rağmen evlendim.
...Anne olmaktan çok korktuğum halde anne oldum.
...İkinci kez anne olmayı hayal bile etmesem de dünyanın en muhteşem ikinci kızına sahip oldum.
...Çocukları anneannelerine bırakıp eşimle yalnız tatillere gidip birlikte çok güzel anılar biriktirdik.
...Çok zor olsa da iki küçük çocukla 10 günlük Karadeniz turu yaptık.
...Kredi çekip İtalya seyahatine çıktık.
...Buraya kadar gelmişken Slovenya'yı da gezelim dedik.
...Herkesin kıyafet aldığı muhteşem cuma indirimlerinde ucuz uçak bileti takip edip tam pandemi öncesi İngiltere'yi de gördük.
...En küçük tatilde farklı bir yer görmek için tüm şartlarımı zorladım.
...Asla küsmeyi başaramadım.
...Asla hayır diyemedim.
Hiç keşkem yok mu? elbette var. Ama o keşkeleri gerçekleştirseydim bugünkü Burcu olmaz başka biri olurdum belki de... Yaşadığım tüm iyi günler, kötü seçimler ve tüm acı tecrübelerimin bütünüyüm. Evet 40 yaşındayım ve kendimi seviyorum. Belki siz 40'ı beklemeden tüm bunların değerini anlar ve daha erken seversiniz kendinizi. Siz de 'iyi ki'lerinizin listesini yapın ve hayatta ne kadar şanslı olduğunuzun bir daha farkına varın.
BİRAZ DAHA KONFOR SONUMUZ OLACAK!
Deprem, tsunami, sel, dolu ve sonunda hortum... Umarım bunlar bir felaket filminin fragmanı değildir. Ormanları yakıp yerine diktiğimiz binaların kiremitleri boğazımıza saplanmadan, kuruttuğumuz dereler taşıp canlarımızı almadan, yok ettiğimiz yaşamların yerini zararlıları doldurmadan, henüz hala şansımız varken kullandığımız suya, attığımız çöpe, yaktığımız elektriğe, lütfen dikkat. Konforlu bir hayat yaşamak için yaptığımız her şey insan neslinin sonunu getirmeden doğanın uyarılarına kulak verelim. Keşke demeye bile fırsatımız olmayabilir!