Teknolojinin geldiği boyutun sanal ve gerçek algımızı nasıl değiştirmeye başladığı, ciddi bir TV kanalının haber bülteninde oyun sahnelerinin sıcak gelişme diye verilmesiyle ortaya çıktı.
Yetişkinler hatta haberciler o görüntüleri gerçekten ayırt edemiyorsa bir de çocukların gözünden bakalım...
Mesela geçen gün ailece arabada giderken bir anda 7 yaşındaki kızım, "Bakalım savaşı kim kazanacak?" diye bir cümle kurdu. Bu cümlenin üzerine resmen ürperdim ve hemen "Anneciğim savaşın kazananı olmaz, her iki taraf için de kötü sonuçlar doğurur" dedim ve konuyu kapattım...
Benim tüylerimi ürperten nokta ise kızımın savaşı bir oyun gibi gördüğünü fark etmekti... Video oyunları, sanal yaşam oyunları derken hayatımız sanalla gerçeklik arasında kalmaya başladı.
Biz yetişkinler(!) 'teknolojiye doğan'ların nasıl hissettiğini hiçbir zaman anlayamayacağız.
Çünkü bizim algımız onlarınkinden çok farklı... Roblox diye bir oyun var. Benim kızlarım da oynuyor. Takipteyim.
Tehlikeli, dövüşlü, savaşlı bir oyun değil. Metaverse aleminin bir ön hazırlığı gibi... Bir avatar yaratıyorsun ve onunla birlikte kurduğun şehirde yaşamaya başlıyorsun, arkadaşların da geliyor...
Kendine orada bambaşka bir dünya yaratıyorsun. Giysiler, arabalar, evler...
Çocuksun ama sanal olarak yetişkin gibi yaşıyorsun. Oyunun en büyük tehlikesi sanal ve gerçek arasında kurduğun bağ!
İşte o bağ böyle bir cümleyle dökülüveriyor ağızlarından... Fakat çocukları teknolojiden uzak tutmak çok kolay değil! Çünkü artık dünya bu çizgiye girdi... O çizgiden çıkarmaya zorlamak çok doğru da değil. Bu yüzden kontrol altında tutarak, gerekli yerlerde gerekli açıklamaları yaparak gerçeklerle de tanıştırmak gerekiyor. "Aman çocuklar izlemesin" dediğimiz haberler, ağlayan çocuklar, gerçekliği algılamaları bakımından önem taşıyor artık. Savaşın patlayan ışıklarının, düşen bombaların insanların hayatını nasıl cehenneme çevirdiğini göstermemiz gerekiyor sanırım.
Yoksa acımasız bir nesil yolda.
ÇİRKİN ESPRİLER
Bu arada "Ukrayna Savaşı çıktı çıkacak" günlerinden bu yana Ukraynalı kadınlar hakkında yapılan esprilerden ve mülteci olarak kadınları bekleyen erkeklerin geyiklerinden de büyük tiksinti duyuyorum. Bence bunun esprisi bile çok acımasız ve çok yakışıksız. O kadınlar da birer anne, bir anne babanın evladı ve gerçekten insanlık dramı yaşıyorlar. Çocuklarımızın sanal ve gerçeği ayırt edemediğini söylerken aslında yetişkinlerin de bu yaşanan dramı oyun sandığını bu espriler üzerinden anlayabiliyoruz maalesef.