Bundan yıllar önce (2015) İstanbul'da 3.5 yaşındaki bir çocuk kayboldu. Adı Pamir'di.
Ailesi ekranlara çıkıp çocuğu bulmak için yardım istedi. Maalesef bu arayışın sonu acı bitti ve minik Pamir'in cansız bedeni komşu villanın çamurlu havuzunun dibinde bulundu. Bu olay günlerce hatta haftalarca konuşulmuştu. Ben de daha yeni ikinci kez anne olmuştum ve olayı gözyaşlarıyla takip ettim.
YETERİNCE ACI ÇEKTİNİZ!
Acılı aile bu acının üstüne bir de savcının suçlamalarıyla baş başa kalmıştı.
Aile diyorum ama savcı nedense anneye "3.5 yaşında korumaya muhtaç olan oğlu için gerekli dikkat ve özeni göstermediği gerekçesiyle 2 yıl ila 6 yıl arasında hapis cezası uygun görmüş, babaya ise çocuğun sorumluluğunun annede olduğu gerekçesi ile takipsizlik kararı vermişti. Davanın sonunda hakimin ailenin yeterince acı çektiğine kanaat getirmesiyle anne ve babaya bir ceza verilmedi.
Neresinden bakarsan bak çok acıklı bir hikaye... Ama o olayın benim aklıma kazınan en önemli detayı o anda annenin de babanın da evde olmasına rağmen savcının sadece anneye ceza vermek istemesiydi.
CEZAİ YAPTIRIMI YOK
Bugüne geliyoruz... Nisa bebek evlilik dışı olarak dünyaya geldi. Annesi onu sokağa bıraktı. Çocuk bakımevinde kendi kusmuğunda boğularak hayata veda etti. Onu sokağa bırakan anne tutuklandı. E peki Nisa'nın babası nerde? Onun hiç mi günahı yok?
Hamile olduğunu söyleyen kadının mesajına bile cevap vermeyerek bütün sorumluluktan sıyrılıvermiş. Hiçbir cezai yaptırımı da yok. "Soyadı babadan gelir, soyumuzu baba devam ettirir" diyerek baba kavramına bir sürü önem yüklerken en ufak aksilikte anneyi sorumlu tutmak ne kadar adil?
"Vicdansız anne, cani anne, sorumsuz anne" deyivermek ne kadar kolay!