Dedikoduyu seven bir toplum olduğumuzu kimse inkar edemez.
Her konuyu biliyoruz. Bilmeyen taş olsun. Hele bilmediğimiz konuları derinlemesine bir anlatış şeklimiz var ki; konunun erbabı bile bildiklerinden şüpheye düşer "Acaba ben mi yanlışım?" diye.
Yine eskiler diyerek biraz nostalji rüzgarları estirmezsek bir şeyler eksik kalacak duygusu içinde, geçmişe bir zaman yolculuğu yapalım. Eski muhabbetlerin tadı kalmamış.
Bizden çok daha büyüklerimiz söylüyor.
Geçmişin anılarını eşeledikçe sandıkta sepette ne varsa önümüze dökülüyor. Aslında insanoğlu aynı. Konular ve zaman değişebilir fakat biyolojik yapılarımız hiç değişmiyor. Geçmişte "Efendim" diye başlayan hitapların şimdiki zamanda 'Hey kanka' ya dönüşmüş halini de sevmeye çalışıyoruz. Değişmeyen tek şey, her devirde geçerliliğini sürdüren, birbirimize duyduğumuz negatif duygular. Ne siyasette ne de aile içinde kavgalar bitmiyor. Sesimiz ne kadar yükselirse, o kadar kabul görürüz gibi saçma zannetmelerimiz yüzünden yanlış kulvarlarda at koşturuyoruz. Kimyasal deyimle ilişkilerimizin asit-baz dengesini bozan konuşmaların kaosunda yaşadığımız olaylar, her birimizde pansumanı imkansız yaralar açıyor. Son günlerde galiba daha bir gaddar olduk. Sözde medeniyetin altın çağını yaşıyoruz. İnsanlık kendini aştı. Çağ atladık, uzaya çıktık. Teknoloji devrindeyiz. İletişim aletlerimiz aldı yürüdü de; iletişimsizliğin diz boyu hüküm sürmesi ve elimizdeki oyuncak aletlerde de sürekli bir kavga modunda oluşumuz neyin ispatı söz bulamıyorum.
DEDİKODU NEDİR?
Hayatımızın en güzel esintilerine göz atalım. Sözde sevmeyiz hatta çok kızarız.
Yazarken bile insanda heyecan dalgası yaratan tuhaf bir his, sihirli bir kelime 'dedikodu'.
Anlamı çok basit. Herkesçe bilinen olayı konuşmak, iyi veya kötü yorum katma eylemi. Ne kadar da zararsız. Hatta faydalı bir virüs. İnsanın içini ferahlatıyor.
Stres atıyorsunuz. Konuştukça açılıyor, açıldıkça konular derinleşiyor ve daha sonra konu öyle bir hale geliyor ki; son durumuna siz bile şaşırıyorsunuz. "Sahi gerçekten öyle miydi?" cümlesi ağzınızdan dökülüveriyor.
Bir konu ortaya atılır, konuşulur, geçer. Ama hiç bilmediğiniz konu hakkında konuşmak, bire iki katmak son yüzyılın hastalığı. Hele olayın içine sosyal medya boyutu girince değmeyin keyfimize. Kazan fokur fokur. "KİMSE, KİMSENİN DOSTU DEĞİL OYUNU" kendiliğinden başlıyor. Son yüzyılımızın, hatta gezegenimizin oyun parkı diyelim mi sosyal medyaya. Ne düşünürseniz düşünün, ne yaparsanız yapın, hepimiz bu kuyunun dibindeyiz.
Çıkmak istesek de çok geç artık..
Başka alanımız kalmadı. Kuşatıldık, köşeye kıstırıldık. Soğuk demir parçalarının içinde modern köleliğimizi yaşıyoruz. Çok istedik böyle olmayı. Farkında olmadan yıllardır hayal ettiğimiz dünyanın ortasında bulduk kendimizi. Tebrik edelim insanlığımızı.
Gelişim, teknoloji çağı dedikleri demek buymuş. Biz nerden düştük bu bataklığa.
Robotlaştık, duygularımız gitti. Sevgi kelimesi anlamını yitirdi. Toplum depresyonu bu olsa gerek. Modern hayat, dedikleri kelimenin içinde kaybolmak adına mı biz bu yaşamı arzuladık. İlişkiler konusunda her yerde yangın var. Kıran kırana, vuran vurana. Kaşın üstünde göz kalmamış, beden elden gitmiş, herkes güreş tutuyor.
Hangi organımız eksilecek bakalım. Sağ kalırsak zaferimizi kutlarız. Sözü nerden aldık nereye getirdik. "Maksat muhabbet olsun" diyerek muhabbetin tadını kaçıran durumları sizlerle paylaştık. Sonuçta düğün bayram herkes konuşuyor.
Konuştuğumuz konuları bir anlayabilsek...
Kasas Sûresi 55 "Onlar boş söz işittikleri zaman ondan yüz çevirirler."