Hayatı yaşama biçimlerimizden ve ödediğimiz bedellerden bahsettik geçen haftaki yazımızda. Bu haftada konuyu daha detaylı inceleyelim.
Örneğin şimdi Ramazan ayındayız ve oruç tutuyoruz, diyelim.
Bile bile orucu bozarsanız cezası ne? 61 gün oruç. İnsanın yararına yapılan bir işte ceza olması ne garip, değil mi?
Örneğin trafikte hız limitini aştım, yine ceza ödüyorum. Niye?
Benim iyiliğim için. İşte sakatlık burada, buna verilen isimde. Cezaymış.
Ne cezası! Bir dakika, aslında incelersek, o isimde de kabahat yok. Kabahat bizde, o isme yüklediğimiz anlamda... Ceza dediğimiz kavramı biz negatif hale getirmişiz. Oysa ki ceza demek, bedel demek. Eskiler bilirler: Bir ürün satın aldıkları zaman dükkan sahibine sorarlardı. 'Cezamız ne kadar?' diye. Hem sen adamdan alışveriş yap, ooh, hem de ceza öde! Ne ala değil mi?
Biz niye ceza deyince kötü şey algılar olmuşuz?
Çünkü benciliz.
Çünkü herşeyi almak istiyoruz ama vermek istemiyoruz.
Bedel ödemek işimize gelmiyor.
O hamurişini götürelim, ama kilo almayalım.
Denize girelim, ıslanmayalım.
Güneşlenelim, ama sıcak basmasın.
Hem bronzlaşıp marsık gibi olalım, hem konakta büyümüş sansınlar.
Popüler yere gidelim, çok kalabalık olmasın.
En güzel şeyleri yiyelim de kazık yemeyelim.
Evlenelim ama kayınvalideyi görmeyelim.
Uzat daha listeyi, zorlanmazsın.
Bunlar ödemek istemediğimiz bedeller, yani işin diyeti.
O diyet de her zaman 'sadece kibrit kutusu kadar beyaz peynir'den oluşmuyor bebeğim.
Ceza bu bağlamda dünyevi bir kavram kalsa da, bedel daha ruhsal dünyaya ait kaldı, diyebiliriz.
O yüzden Hintliler Karma diyor, Türkler 'Etme bulma dünyası'.
Bedelini düşündüğünüz sürece hemen herşeyi alabilirsiniz, herşeye layıksınız.
İbadet (bedeli) ödersen, cennet alırsın.
Çok çalışma ödersen, terfi alırsın.
Azim ödersen, başarı alırsın.
Özgürlük ödersen, şöhret alırsın.
Nefret ödersen, şiddet alırsın.
İlgi ödersen, sevgi alırsın.
Evet, gördüğün gibi, sevgiyi bile bedeli karşılığında alabilirsin.
Hemen herşeyi demiştik ya, elbette herşeyi değil.
En zoru aşktır. Bedel ödeyerek aşk alamazsın. Aşık olmanın bedeli elbette vardır da, aşkı almanın bedeli yoktur. Çünkü aşk, bakan kişinin gözüne göre bedeli sürekli değişen bir şeydir.
Biri sana bakar ve sende aşkının bedeli olduğunu anlarsa sana gelir zaten. Ancak aşk seni satın alır. Bu yüzden de kutsalların kutsalıdır.
En büyük aşk, Allah aşkıdır.
Belki de sırf bu yüzden yaratan, bir bedelle onu alabilmemizin önüne geçmiştir. Size verilen aşk da bu yüzden sınırlı ve sürelidir.
Bir insana duyduğun aşk satın alınamadığı için ancak kiralanır.
Kısa bir süreliğine... Sonra aşkı gerçek sahibine iade edersin, Alemlerin Rabbine...