Dün Kadınlar Günü'ydü... Her yerde kadın güzellemeleri vardı...
Reklamlarda, haberlerde, sosyal medyada... Dayak yiyen, öldürülen kadın haberlerinin yerini başarılı kadınlar aldı bir günlüğüne... Yine çiçek muamelesi yapıldı bir günlüğüne... Anneliğimize methiyeler düzüldü... Anne olmayan, olamayan değil! olmayı tercih etmeyen kadın yine aşağılandı...
Yine çiçek yerine koyulan kadınlar hoyratça kopartıldı... Ama tüm bunların sorumlusu tek suçlusu erkekler mi sizce?
Ben erkek olsam bana verilen ayrıcalıkları sonuna kadar kullanırdım. Biraz merhametli ve empati yeteneğim varsa belki biraz daha dikkat eder, daha hassas olmaya çalışırdım ama yine de bana verilen konforun bir ucundan tutmakta tereddüt etmezdim.
Yani ne bileyim annesi, "Sen otur oğlum ben getireyim" dediğinde kaç erkek "Yok anneciğim olur mu öyle şey, erkeği kadını var mı bu işin" diyecek ki?
Kaç erkek, "Ağabeyinin gömleklerini ütüle" diye seslenen annesine "Ben kendim yapabilirim" diye karşılık verecek?
Kaçı "Bizim namusumuzun koruyucusu sensin, kız kardeşin senin namusun" diyen büyükannesine "O yetişkin bir insan, kendi hakkındaki kararları kendi verebilir" cevabını vererek susturacak?
Hangi erkek "Aman oğlum o kız senin elinin kiri, sana kız mı yok" diyen annesine, teyzesine, halasına "O da ben de insanız.
Ne yapacağımıza ancak birlikte karar veririz" gibi bir açıklama yapacak ve böylece sorumluluk altına girecek. Bir elin parmaklarını geçmez.
E siz olsanız bu imtiyazları kullanmaz mıydınız? "Hayır kullanmazdım demeyin" çünkü bu imtiyazları veren, oğullarına toz kondurmayan, kız çocuklarına erkeğe hizmet etmeyi öğreten, erkek annesi olmayı marifet sayan yine biz kadınlar değil miyiz? Oğlan doğurduğu için kocasından, kayınvalidesinden hediye bekleyen, oğlunu evlendirirken gelininin üstünde otorite kurmaya çalışan biz değil miyiz?
Bir işyerinde yükselen hemcinsimizle ilgili, "Dişiliğini kullandı öyle yükseldi" diye konuşan, kadının kendi becerisiyle bir yerlere gelebileceğini kabul etmeyen, gelene de çelme takmaya çalışan yine hemcinsimiz değil mi?
Erkekler kadar biz kadınlar da sorumluyuz bu kötü muameleden...
ANNELER...
Babayı otorite olarak kullanıp çocuklarımızı korkutmayı bırakmalı... Kız çocuklarına iyi bir koca bulmayı değil kendi ayaklarının üzerinde durmayı öğütlemeli...
Oğluna kadına saygı duymayı, insan olarak görmeyi öğretmeli... Her bireyin kendi kişisel bakımıyla kendisinin ilgilenmesi gerektiğini göstermeli...
KADINLAR...
Dul bir kadını potansiyel tehlike olarak görmekten vazgeçmeli... Yükselen bir kadının yanında durmaya, alkışlamaya alışmalı ve onu sonuna kadar desteklemeli... Çocuk doğurmak istemeyen kadına kendini eksik gibi hissettirmekten kaçınmalı... Kariyeri seçen kadına zavallı gözüyle bakmayı sonlandırmalı...
TEYZELER, HALALAR, YENGELER...
Kadın ve erkeğin birlikteyken güzel, hayatın beraberken eğlenceli olduğunu anlatmalı.
İşte tüm bunları yaptıktan sonra şiddete meyilli erkeklere ceza vermeye gerek kalmaz. Çünkü böyle büyütülen erkekler kadına kadın olarak değil insan olarak bakmayı bilir. Şiddet yerine sevgiyi, aşağılama yerine saygıyı koyar. Yine gücünün farkında olarak yetiştirilmiş bir kadın hakkını aramayı, susmamayı, şiddete boyun eğmemeyi öğrenir.
Sevgili hemcinslerim unutmayın, o erkekleri ve kadınları biz yetiştiriyoruz. Doğru şekillendirmek biraz da bizim elimizde..