8 Mart Kadınlar Günü... Şimdiki haliyle içi ne kadar boşaltılmış ve tüketim çılgınlığına konu edilmiş bir gün olsa da aslında kadın hakları hareketinde bir odak noktasıdır. Her zaman toplumun perde arkasında bırakılmış emekçi kadınların yavaş yavaş sahneye çıkmasının temsilidir biraz...
Bu özel güne iki gün kala bana ayrılan satırlarda hayatıma anlam katan, yaşamıma ilham veren kadınlardan bahsetmek istiyorum biraz.
En büyük ilham kaynağım beni dünyaya getiren kadın, yani annem.
Sevgisi, sonsuz hoşgörüsü, desteği ve dualarıyla beni ben yapan insan. Ne olmam gerektiğini değil ne olmamam gerektiğini öğreten, yapacaklarımı değil yapmam gerekenleri gösteren ilk öğretmenim.
Kendimi bildim bileli iki özlem var hayatımda, 40 yıllık dostluk. Bir nevi fahri kardeşlik. Ama kesişim kümelerimizin dışında çok farklı hayatlarımız var.
Biri yaşadığı tüm olumsuzluklara rağmen hayata karşı güçlü duruşuyla ilham aldığım, sert kabuğunun altında yumuşacık kalbi olan Özlemim.
Diğeri her zaman öğrenmeye ve öğretmeye aç, yenilikçi öğretmenliğiyle işine olan saygısıyla etrafındakilere sevgisini ve saygısını gösteriş şekliyle takdir ettiğim ve azmini örnek aldığım dostum...
Üniversite yıllarında hayatıma giren tarih bilgisiyle, yaşam kültürüyle, hayata bakışıyla hep hayran olduğum Prof. Dr. Esra Danacıoğlu. Beni yazmaya teşvik eden, hayata bakışımı değiştiren tam bir leydi.
Üniversite yıllarının hayatıma kattığı bir diğer önemli isim Prof. Dr. Selda Akçalı... Yaşadığı büyük acı sonrası bana verdiği öğüdü asla aklımdan çıkaramıyorum.
Bu naif ve güzel kadının acısını yaşama biçimi dönüm noktalarım arasında...
Evimizin küçüğü, hiç istemediğim şimdi ise vazgeçemediğim, hep arayı bulan, her şeyin olumlu tarafından bakarak en sinirli anlarımda beni yatıştıran, gülüşüyle ve sevimliliğiyle hayatımın anlamı Esram...
Her zaman sırtımı yaslayacağım duvar görevi gören, hatalarımın üstünü kapatan, şevkati ve hoşgörüsüyle yolumu açan halam...
Sonsuz sevgisini korumacılığıyla gösteren teyzem...
Hayatın bana hediyesi kuzenlerim...
Çatık kaşlarının altında altın kalbini saklayan, küçücük cüssesiyle koskoca ambulansın direksiyonuna geçince devleşen sırdaşım Mutlu...
Anne olduktan sonra meslek değiştiren, bilgisayar programcılığını elinin tersiyle itip kendini sevdiği işe adayan Hande...
Güzellik ve bakım konusuna olan merakıyla sivrilen ve etrafına güzellik saçan, yoktan var eden kadın Pınar...
Yıllarca gülümsemesinin arkasına sakladığı mutsuzluğunun sona ermesiyle içindeki kadını çıkaran Fatma...
Çok genç yaşında yakalandığı hastalığı yenen ikinci hayatının öğrettikleriyle yaşama daha da sıkı sarılan Emine...
Benden çok büyük olmasına rağmen çocukken sürekli evcilik oynamak için yıprattığım ve beni hiç kıramayan Ayşe...
Hayatın verdiklerinin bir adım ötesinde olması ve hep gülen yüzüyle Fitnat...
Yaşadıkları acılarla, verdikleri desteklerle hayattaki duruşlarıyla bana ilham veren kadınların hepsini buraya sığdırmam mümkün değil ama bu bahsettiğim kadınlar hayat yolumu oluşturan taşlar...
Ve kızlarım... Kendi yollarını örebilmeleri için elimden geleni yaparken doğru bir örnek olabilmek en büyük arzum...
Biliyorum ne yaparsam yapayım hep beni eleştirecekler. Bundan kaçış yok ama sevgimden hiç şüphe etmeyecekler... Günün sonuda ise bir kadın olarak ben de onlara hayata karşı güçlü durmaları, dönüşüme katkı koymaları, hep ileriye bakmaları gerektiğini anlatmaktan bıkmayacağım.