Türkiye'nin son gündem maddesi, Atakan Kayalar. 10 yaşında bir çocuk. Çocuk demek de zor aslında... (Ana sorun da burada. Onu nasıl tanımlayacağımızı bilemiyoruz.) 5 ayda 250 kitap okuduğunu, felsefe, sanat ve bilim adına okunabilecek neredeyse önemli eserlerin ekserisini yalayıp yutuğunu iddia eden bir çocuk. Ona proje diyen de var, birileri hazırlamış diyen de... Atakan, canlı yayınlarında gösteriyor ki, o kitapları gerçekten de okuyup sindirmiş.
İmtihan edin, ezberlemiş diyebilirsiniz.
Nitekim bazı insanlarda fotografik hafıza var. Ancak ben hayatını konuşma üzerine kazanan bir adam olarak size garanti veririm ki, o cümleler ancak o kadar kitap okuyan birinden çıkar.
25 senelik spikerim, zaman zaman ben o kadar düzgün cümle kuramayabilirim.
Zaten Atakan'ın okuduğunu iddia ettiği o kitapların tümünü ben dahi okumuş değilim bu yaşımda...
Yine de okuyan birinin cümle yapısını dünyanın öbür ucundan tanırım.
YARGILAMADAN ÖNCE
Şimdilerde Atakan'ın ruh sağlığı tartışılıyor, şöhretin ilerideki olası etkileri değerlendiriliyor. Zaman zaman da çocuğun annesine saygısız tavırlarından, verdiği ukala cevaplardan söz ediliyor. Ben de pek çok kişi gibi, bir çocuğun önce çocuk olması gerektiğini savunurum. Onun iyiliği için! Ancak bir yandan da onu itici bulanlar olacaktır. Evet, biz bilmediğimiz, anlam veremediğimiz şeylerden ürkeriz.
Bu da doğal bir şey. Ancak Atakan'ı yargılamadan evvel, hatırlamamız gereken şeyler var.
NORMAL OLMAYAN ZEKA
Atakan bir tür dahi. Kendi yaşıtlarını bırakın, bir yetişkinde bile pek az rastlanır bir zeka, hafıza ve dil yetisine sahip. Böyle birinden geleneksel bir tavır bekleyemezsiniz. Olağanüstü zihinler, olağan şekillerde davranmaz, davranamazlar. Normal olmayan, Atakan'ın zekası kadar, bu zekadan normal şeyler beklemek... Kaldı ki, ne kadar zeki olursa olsun, bu çocuğun 10 yaşında olduğunu unutmamalıyız.
İnsanı insan ve yetişkin yapan beynin prefrontal korteks bölgesidir ki, bu bölge büluğ çağından önce gelişimini tamamlamaz. Birinin dahi olması onu sorumluluk sahibi ve saygılı falan yapmaz. Atakan'ı sorduğum bir psikolog, çocuğun bazı kesimlerce antipatik görünmesinin sebebinin, çok zeki ama sosyal iletişim bozukluğu yaşayanlara has bir rahatsızlık (tanısı yapılmadığı için burada isimlendirmeyelim) olabileceğini söyledi.
SORU SORMA BECERİSİ
Ayrıca, nasıl bazen yetişkinler olarak çocukların bitmeyen ve bize göre 'gereksiz ' görülen sorularından sıkılıyorsak, Atakan'ın da bazı saçma sorularımızdan sıkılıp çok bilmişçesine davranması garip karşılanmamalı.
Hele ki bizdeki bazı muhabirlerin soru sorma ve cümle kurma kapasiteleri karşısında Atakan sabırlı davranıyor bile olabilir. 10 yaşındaki çocuğu 'Felsefeye ilgin nasıl başladı?' ya da 'Bugüne kadar neler yaptın?' gibi sorular sorulursa...
Evet, Atakan sıradışı bir çocuk ve kesinlikle haber değeri taşıyor ama ben bu çocuktan çok, kırk yıllık sunucu ve muhabirlerin çocuk karşısındaki nasıl davranacağını bilemez tavrına hasta oluyor, onu inceliyorum.
Bir yandan karşısındakinin bir dahi olduğunu bilen ve onun donanımı karşısında ezik hisseden, diğer yandan karşısındakinin bir çocuk olduğunu hatırlayıp 'canım benim' havası içinde olmanın çelişkisini yaşayan suratlar...
Bu suratlardaki 'bu sunucu geçersiz bir işlem yürüttü ve biraz sonra kapanacak' ifadesi beni, o tv karakteri adına utandırıyor. İngilizce'de bu durum için bir deyim var: 'cringe' diyorlar...
Sözün özü, ben 'Atakan'a bakma, onun gösterdiklerine bak!' diyorum.
Çünkü bu çocuk, yetersiz, donanımsız sunucu ve muhabirler için bir tür yeterlilik testi! Ayrıca, kamplaşmayı, takımlara ayrımayı sevenler için de bir tür yeni ayrışma vesilesi... Ne bu kadar önemsenmeli, ne de şeytanlaştırılmalı.
Çocuk bu yahu, sonunda çocuk!