Dönemin ünlü sinema yayını Ses Dergisi'nin açtığı yarışmayla sinemaya giren genç kızlardan biriydi Oya Aydoğan. Dergi evimize girdiği için gayet net hatırlıyorum o günleri, dergiye verdiği röportaları. Lise mezunu genç bir kız. Sinema aşığı ve oyuncu olmak istiyor.
Sonrası malum. Çok önemli filmlerde rol almadı belki ama beğenilen ve aranılan bir oyuncuydu. En son bir televizyon programında sunuculuk yapıyordu ama televizyon dizilerinde de rol aldı. Mesela Düşman Kardeşler. Çok sevdiğim bir yaz dizisiydi.
Uzun ömürlü olmadı ama çok başarılıydı.
Bence televizyon dizilerinde kendini bulan rollerde yer aldı. Keyifle de oynadı.
Kendisiyle elmax tv'de yanılanan televizyon programım için bir araya gelmiştik.
"Aşk" sohbeti yapmış ve ilk aşkından son aşkına ve tabii oğluna olan sevgisinden söz etmiştik. Ona ait izlenimlerim çok sahici olduğuydu.
Hiç rol yapmayan, kasmayan, kompleksi olmayan, olduğu gibi olan insanlardan biriydi. Etrafımızda az rastladığımız insanlardan yani. Bulunduğu ortamı neşelendiren biriydi. İnsana keyif, neşe, huzur ve güven veren. Onun gibi bir dostum olsun diyeceğiniz biri.
DUYARLI BİR ANNE
Ve de duyarlı. Mesela Özgecan'ın öldürüldüğü günlerde yapılan bir röportajda bakın neler söylemiş Mutlu Hesapçı'ya:
"Çok üzgünüm gerçekten çok.
Evimde güvenli ortamda oturup sadece Özgecan'ı düşünüp kalmak istiyorum.
Bu sene her gün kadına çok şiddet vardı haberlerde. Ama daha bilmediğimiz birçok olay var. Geçenlerde sokak ortasında eşine şiddet uygulayan adam ve kadının kova sayesinde o an için kurtuluşu, sonra iki sevgilinin sokak ortasında kavgası.
Çocuk kızı dövüyor ve kız camiye sığınıyor. Bu nedir ya, ben de bir erkek çocuk sahibiyim. Zaten erkekler fiziksel olarak bizden güçlüler. Kadınlar bu kadar şiddet görür mü ya?
Kadına şiddete kesinlikle 'hayır' diyorum.
O kadar çok olay var ki unuttuğumuz, aralarda hatırladığımız.
Kadına şiddet- töre cinayetleri. Özgecan olayı tekrar hepimizi düşündürttü.
Bu olayla birlikte damlalar birikti birikti artık taştı." Bir erkek çocuk annesi olarak da sorumluluk sahibi. Olması gereken gibi. Bakın bu konuda da neler söylemiş:
"Evet, bir oğlum var; benim ona erkekliğin dayak atmak olmadığını öğretmem lazım. Acaba geç mi kaldım?
Kendimi o konuda sorguladım.
Hep erkek çocuklarımızla övünürüz.
Ne olursa olsun acaba iyi yetiştirdim mi diyorum kendi kendime şimdi. Şu anda daha genç 25 yaşında ve benden daha alacağı, öğreneceği çok şey var."
ROL MODELİ ANNESİ
Ki dayakçı bir babanın evladı. "Bizimle kalan dayılarım, annem çok dayak yedi. Ben de. Hiç unutmam 25 yaşındaydım bir defasında, babam bana bir vurdu, kolumdan saat fırladı.
20 yaşından itibaren ailenin bütün yükünü omuzlarımda taşıyan olmama rağmen. Benim aldığım dairede oturuyordu babam o halde bile şiddet gördüm. Eskiden yaşam koşulları çok başkaydı. Kadınların para kazanmadığı, ekonomik özgürlüğünün olmadığı, eve bir tek erkeğin baktığı dönemlerdi. Eve bakan erkeğin sanki birtakım başka hakları vardı. Mesela yemeğin en iyisi babama konurdu.
Yemeğin en etli kısmı babaya verilirdi.
Çünkü evin nafakasını o sağlıyor ona iyi bakmak lazımdı. Hemen hemen bütün ailelerde bu tarz şiddet olduğu için çok garip gelmiyordu.
Ama artık kadınların daha bilinçlendiği bir dönemdeyiz. Şimdi ben bana dayak atan bir adamla dünya kadar sevsem, dünyanın en zengin adamı olsa onunla vakit geçirebilir miyim?
Bir yerim, iki yerim, üçüncüde tası tarağı toplar kaçarım." Kendisi gibi erken yaşta vefat eden annesi için söyledikleri de onun yukarıda saydığımız hasletlerini kimden aldığını gösteriyor:
"Annem hayatımda tanıdığım en hakkaniyet sahibi kadındı. Hayatımda öğrendiğim bütün güzel şeyleri babamdan değil, annemden öğrendim.
İnsanları sevmeyi, komşuluğu, yardımseverliği hep annemin güzel taraflarını alarak büyüdüm. Benim hayattaki rol modelim annem Güldane. Allah gani gani rahmet eylesin." Sana da Oya Aydoğan. Nur içinde yat...
